د ننګرهار پخوانی والي او د جمهوري غوښتونکو خوځښت د سیاسي اړیکو مشر
د ښاغلي ګلبدین حکمتیار د لمسي عبدالله بهیر په اړه مې په افغانستان انټرنشنل - پښتو کې یو راپور ولوست او هم مې د نوموړي یوه مرکه له سعید شینواري سره د هغه د یوټیوب په چینل کې واورېده. په دغه مرکه کې کومه نوې خبره نه شته فقط په تېرو واقعیتونو یو بل د تایید مهر دی.
دا چې زه هم هغه وخت د امریکا غږ راډیو سیمه ییز خبریال وم، د پېښور د قتلونو په هکله مې کلونه د مخه په خپل کتاب کې چې ((د واقعیتونو په بهیر کې)) نومیږي، یادونه کړې وه، چې څنګه جهادي تنظیمونو د پاکستان د ای اس ای په ملاتړ او شراکت قتلونه کول.
په دې لړ کې ما د خپلو دوو وروڼو، ماما زوی او ترورزيي مثالونه هم ورکړي وو.
پر دې سربېره په پاکستان کې د افغانانو او په ځانګړې توګه د پښتنو د قتلونو د شالید تر عنوان لاندې مې یوه مقاله هم یوه میاشت مخکې لیکلې وه، چې افغانستان انټرنشنل - پښتو خپره کړې وه.
شننه؛ پاکستان کې د افغانانو او په ځانګړې توګه د پښتنو د قتلونو شالید
د پېښور په قتلونو کې په خاصه توګه د حکمتیار اسلامي ګوند، جمعیت اسلامي، د خالص اسلامي ګوند، د مولوی محمد نبي حرکت انقلاب اسلامي او اتحاد اسلامي ډلو لاس درلود.
د بېلګې په توګه؛ له خاص کونړ څخه عطاءالله چې د وکیل ګل محمد خان زوی و، د بي بي سي د خبریال حامد علمي د یوه خپلوان سره چې مصطفی نومیده، یو ځای د حکمتیار اسلامي ګوند له خوا په پېښور کې نیول شوي و، چې وروسته د حامد علمي دغه خپل د حکمتیار د اسلامي ګوند د شمشتو له بندخونې څخه تښتیدلی و، ژوندی پاتې شو.
عطاءالله تر نن ورځې پورې لا درکه او ووژل شو.
د لېسې په دوره کې عطاءالله له ما دوه کاله مخکې فارغ شوی و او ډیر با استعداده انسان و.
زمونږ د لېسې د دورې استاد نور خان د جمعیت اسلامي له خوا په پېښور کې ونیول شو او د جمعیت اسلامي د دین بهار له حویلۍ څخه لا درکه شو.
د هغه په قتل کې استاد یاسر چې هغه وخت د جمعیت اسلامي د دعوت او ارشاد د کمېټې مشر و او صبار عربي د مالي کمېټې مرستیال و، لاس درلود.
صبار عربي د لغمان و او د ثور د کودتا په وخت کې په خاص کونړ کې قاضي و او له نور خان سره یې اختلاف په حزبي مسایلو کې درلود.
همدا شان ډاکتر نسیم لودین د خالص د اسلامي ګوند له خوا په پېښور کې په شهادت ورسید.
د پوهاند ډاکتر بهاوالدین مجروح، شهید عزیز الرحمن الفت او میرویس جلیل قتلونه خو واضح وو، چې د حکمتیار اسلامي ګوند په کې لاس درلود.
دا پورته مې یوازې د یو څو بېلګو یادونه وکړه، داسې نورې ډېرې پېښې شوي، چې ځینې یې ثبت شوي او ځیني یې ثبت شوي نه دي.
د عبدالله بهیر مرکې او راپور راته لاندې موضوعات راپه یاد کړل:
د دغو کورنیو او ایډیالوژیکو اختلافاتو اغېزې د جمهوریت په وخت کې او هم د جمهوریت له سقوط وروسته هم دوام لري.
له بده مرغه د افغانستان په ولس باندې چپ او ښي افراطیونو یو شان ظلمونه کړي دي.
د روسانو له راتګ څخه وروسته پرچمیانو د قتلونو پړه په خلقیانو اچوله او د لسګونو زرو کسانو نوملړ یې خپور کړ، چې په بندخونو کې وژل شوي و.
له دغه نوملړ څخه د ۴۸۷۵ کسانو نومونه د هالنډ له جنایي جرمونو له ادارې سره شته، په دې هکله د خلق د پخواني رژیم دوه غړي محاکمه شوي هم و.
همدا شان د جنرال عبدالرشید دوستم او یو شمېر نورو کسانو په هکله شواهد له افغانستان او نړۍوالو بشري حقونو سره ثبت دي.
ظلم تل پټ نه پاتې کیږي او رسوا کیږي.
د طالبانو له خوا اوس هم ظلم روان دی او هره ورځ بې ګناه افغانان شکنجه او وژل کیږي، تر اوسه د زرګونو کسانو نومونه ثبت شوي دي.
یوه ورځ به د طالبانو د لوړ پوړو چارواکو زامن هم د عبدالله بهیر غوندې څرګندونې وکړي.
د عبدالله بهیر په مرکه کې یوه خبره چې زما خوښه شوه، هغه دا وه چې هغه وویل؛ پلار یې د ده له نظریاتو سره په ظاهره مخالف ښکاري؛ خو په حقیقت کې موافق دی خو بیا یې هم ده ته یې ویلي وو، چې ته باید مخالفې څرګندونې ونه کړې؛ نو خپل پلار غیرت بهیر ته ویلې وو، چې کله تاسو حزبي کېدلی، ایا د خپل پلار او کورنۍ نه مو اجازه اخېستې وه؟
ځواب "نه" دی.
حل لار:
د دغه مرکې او پورته شواهدو پر بنسټ لاندې څو ټکي د افغانانو لپاره خورا زیات مهم دي چې باید ترې عبرت واخیستل شي.
افغانان باید په ملي فکر سره راټول او د افغانستان د ګټو په پام کې نیولو سره له حزبي، سمتي، ژبني او شخصي ګټو څخه باید تېر شي.
دین د هر چا خپل دی او هېڅوک د دین محافظین نه دي، چې په خلکو په زوره دین ومني، الله تعالی ان خپل پیغمبر ته ویلي، چې ته د دین ساتونکی نه یې او د دین ساتونکی الله تعالی دی. د افغانستان اکثریب مطلق ولس مسلمانان دي او هر نظام چې راځي، باید د اسلامي ارزښتونو پر بنسټ مخ ته لاړ شي، نو په دې خاطر هیڅ ډله د دین ټیکه داران نه دي چې د دین په نوم تجارت او سیاست وکړي.
جرم انفرادي عمل دی او سیاسي فکر هم د کورنیو په منځ کې سره توپیر لري. د یوه کس په ایډیالوژي، مونږ باید د هغه کس کورنۍ او قوم سپک نه کړو، ځکه هر قوم کې ښه او بد شته او سیاسي مسایلو ته باید قومي، مذهبي، سمتي او ژبني رنګ ورنکړو. هر څوک چې سیاسي مسایلو ته قومي، سمتي، دیني او مذهبي او ژبني رنګ ورکوي، په حقیقت کې دا افراطي نظریات دي او د افغانستان د وحدت لپاره د افیونو په شان ضرر لري.
د افغانستان اکثریت ولس ان د سیاسي ډلو کورنۍ هم د افغانستان د جګړو قرباني دي. عبدالله بهیر اوس ۳۷ کلن دی خو د ثور د کودتا په وخت کې زیږیدلی هم نه و او د افغانستان د جګړو مسوولیت هم په غاړه نه لري.
کله چې زه په ننګرهار کې والي وم او د داعش خراسان د سلګونو غړو کورنۍ، ښځې او ماشومان ونیول شول نو له ښځو څخه مو پوښتنې وکړې تاسې ولې د خپلو مېړونو سره د داعش لیکو ته ولاړی؟
د هغوی ځواب ډېر ساده و او اکثرو وویل، چې کله د دوی مېړونه تلل نو دا د افغانانو کلتور دی، چې ښځې هم د خپلو مېړونو سره یو ځای ځي.
دا چې هغوی هلته تلل نو د دوی لپاره بله لار څه وه؟ په حقیقت کې د داعش د دغه غړو ښځې او ماشومان هم د جګړو قربانيان و.
د افغانستان او وروسته پاتې ټولنو یوه بله مهمه ستونزه دا ده، چې حزبي سیاست میراثي شکل نیسي او د میراثي سیاست او همدا شان حاکمیت پایله تل ذلیله وي.
له بده مرغه ډېری افغانان اوس هم خپل قضاوتونه د تېرو دورو د ناکامو پالیسیو او ایډیالوژیو پر بنسټ کوي، چې د خپلو دورو نیمګړتیاوې او کړنې نه ګوري او په نورو دورو ملامتیا اچوي.
ځینې فکر کوي چې د شوروي اتحاد سوسیالستي نظام به بیا راژوندی کیږي او ځینې بیا د پان اسلامیزم خوبونه ګوري.
نننی سیاست په انډیوالۍ او ایډیالوژیو ولاړ نه دی بلکې د ملکونو تر منځ په متقابله ګټو ولاړې دي. هر هېواد د خپل هېواد د ګټو لپاره له یو بل سره اړیکې لري او دا اړیکې تل تغییر پذیره دي.
د افغانستان د جګړو خبثیه دایره دومره لویه شوې ده، چې که په تېرو مسایلو بحثونه وشي نو تصفیه یې اسانه نه ده.
همدا علت دی چې څه موده وړاندې ما په افغانستان کې د جګړو په صعودي اړخ باندې یوه لیکنه وکړه او د علل او معلول د فلسفې په اساس یوې دورې بلې دورې ته د ظلمونو زمینه برابره کړې ده.
له دې امله به ستونزمنه وي، چې مونږ ټول افغانان محاکمه او مجازات کړو، البته انفرادي جرم جلا مساله ده؛ خو باید له تېرو ناخوالو څخه عبرت واخلو او د راتلونکي لپاره کار وکړو.
تاریخ وښوده، چې د قدرت انحصار د نفي سیاست او په زور حاکمیت پایلې ختمیدونکې دي، نو ښه به دا وي چې ټول افغانان د طالبانو په ګډون له تېر تاریخ څخه عبرت واخلي او د راتلونکي لپاره د افغانستان د ګټو او تمامیت ارضي په چوکاټ کې په یوه منځګړي تګلاره د بین الافغاني ډیالوګ له لارې هوکړه وکړي، تر څو مشروع، قانونمنده او ولسواکه نظام په افغانستان کې رامنځته شي.
ټول افغانان له فکري اختلافونو سره د اساسي قانون په چوکاټ کې سره ګډ ژوند، کار او سیاست وکړي. دا ارماني فکر نه دی بلکې که داسې تګلاره رامنځته نه شي، افغانستان به د سیمه ییزو او نړۍوالو د سیالیو او نیابتي جګړو ډګر وي. په دغه سیالیو او جګړو کې به له ټولو زیات تاوان افغانان پرې کوي. په دې کې شک نه شته چې د افغانستان بې ثباتي به په سیمه او نړۍ هم اغېز ولري، خو بیا به اوبه د ورخه تیروي او هیڅوک به څه نه شي کولی.
اوس لا هم وخت دی چې ټول افغانان له تېر تاریخ څخه عبرت واخلي او خپلو فکرونو کې مثبت بدلون راولي چې یو بل ومني. که یوه ډله حکومت نیسي او نورو ته وایي چې تاسو په افغانستان کې د ژوند، کار او سیاست حق نه لرئ، دا ډول حاکمیت نه پخوا دوام کړی دی او نه به اوسنې حاکمیت دوام پېدا کړي او نه به راتلونکي حاکمان د نفي او انحصار د قدرت د سیاست له امله بریالي وي.
یادونه: افغانستان انټرنشنل - پښتو د یوې بې پرې رسنۍ په توګه د ټولو لیکوالو نظریاتو ته درناوی کوي؛ خو د چا د نظر ملاتړ نه کوي.
کله چې په یوه ورځ او په یوه رسنۍ کې دوه خبرونه ولولې:
۱ـ« د روغتیا نړیوال سازمان رییس تدروس ادهانوم ګبریسوس ویلي: د غزې په شمال کې ماشومان له لوږې مري. په یوه ورځ کې شپاړسم ماشوم په داسې حال کې مړ شو، چې وجود یې د خوړو او اوبو له نشت څخه د کمزورۍ روستي برید ته رسېدلی و...»
یو کوشنی زړه ودرېد، ډوډۍ او اوبه نه وې.
۲ـ« د هیندي میلیاردر موکېش امباني د زوی انانت امباني په واده کې یوازې یوې سندرغاړې ریحانا د یوې شپې سندرو لپاره اووه میلیونه ډالر تر لاسه کړل، په دې واده کې د خوړو د ډولونو مینیو ۵۰۰ ډوله وه، له ټولې نړۍ څخه لوی سرپخوونکي او سینګاروونکي راغوښتل شوي و...»
د ښاغلي امباني واده دې مبارک شي، زموږ پرې د نړۍ ټولې خوښۍ پېرزو دي، خو د غزې، افغانستان، افریقا، یوکراین او ... له لوږې، زخمونو او محرومیت څخه مړه کېدوني ماشومان به څنګه کوو؟
د ریحانا سندرې خو به واورو، مګر چې د ښاغلي تدروس ادهانوم د خبرداري غږ په کې ورک شي، نو بیا؟
د کابل و کندهار و ننګرهارو هرات د هغو کوشنیو نجونو د ژړا غږ په دې سندرو او نڅاګانو کې هیڅوک نهاوري، چې په خپلو ښوونځیو پسې ژاړي.
دا دوه خبرونه په یوه ورځ خپاره شوي او ښيي، چې د یویشتمې پېړۍ انسانان لاهم له عاطفې او اخلاقو پردي پاتې شوي دي.
زما د پورته لیکل شویو جملو په وړاندې به شوني غبرګونونه ښايي داسې وي:
او ښايي داسې ګڼ نور دلایل هم وي، چې زما اندېښنه به بېمانا کوي.
د روم د مرییانو مشر سپارتاګوس، د مرییتوب په وړاندې پاڅون وکړ، ویل یې: ولې مرییان انسانان نه ګڼل کیږي او د ځناورو په شان سره جنګول کیږي؟ تر دې چې ووژل شي یا خپل بل ملګری ووژني؟ (ګلادیاتورانو ته اشاره).
هغه مهال د سپارتاګوس دا پوښتنه بادارانو ته مسخره ښکاره شوه. ان ګڼ مرییان حیران ول، چې سپارتاګوس څه وايي؟ رومي اشرافو روحانیون وهڅول چې د مرییانو پاڅون تکفیر کړي.
د دغه پاڅون منطقي پوښتنو شاوخوا اوولس یا اتلس پېړۍ روسته د امریکې په وچه کې هغه وخت بیا انګازې وکړې، چې تورپوستو د مرییتوب زنځیرونه وشکول.
ایا مرییتوب له منځه ولاړ؟ نه، بلکې بڼې یې بدلې شوې. نننی انسان روان دی، چې د خپل مخلوق (تکنولوژي) په مریي بدل شي.
کټ مټ هغسې، لکه په جزیرةالعرب کې چې د نجونو ژوندي خښول د اسلام له سپيڅلې رڼا سره منع شول، خو په یویشتمه پېړۍ کې له ښوونځي و پوهنځي څخه په محرومولو یې د ژوندي خښېدلو دود دوام وکړ، یوڅه په بدله بڼه.له پوهنې د نجونو محرومول د هغوی د ژوندي خښېدا په مانا ده.
د عاطفې او اخلاقو هېرول هم همداسې کیسه ده. د لویو اېمپراتورانو د عیاشیو، لګښتونو او تجمل له کیسو تاریخونه ډک دي، چې په وړاندې یې میلیونونه انسانان له ولږې و محرومیت څخه مړه کېدل. د دواړو نړیوالو جګړو پرمهال، چې د څو سیاسي ایزمونو په خاطر سلګونه میلیونه انسانان ووژل شول، ټپیان، بېپته، بې کوره، کډوال او لیوني شول دا ټول ښيي، چې بشریت د تاریخ په اوږدو کې له عاطفې و اخلاقو سره ریښتینی چلند کړی نه دی.
خو اوس ولې دا کیسه راپورته کوو؟
موږ د نړیوالتیا Globalization په زمانه کې یو. ویل کیږي، چې نړۍ په یوه کوشني کلي بدله شوې ده. «نړیوال نظم» ، « نړیوال ارزښتونه»، (نړیوال انسانمحور کنوانسیونونه» او بالاخره «بشري حقونه» داسې مفاهیم دي، چې په نړۍ کې تقریباً هروګړي اورېدلي دي.
موږ له دومره بداخلاقه تاریخي دوران څخه تېریږو، چې ان همدغه ښه مفاهیم هم د انسان په ضد کاریږي. د سیاسي ګټو، پانګې، ځواک، امنیتي – استخباراتي برلاسي او نړیوال پرستیژ لپاره له پورتنیو مفاهیمو سره لوبې کیږي او په نړۍ کې مېشت بشریت ښه په دې حقیقت پوهیږي. لوی قدرتونه هم پرې پوهیږي،خو اعتراف نهپرې کوي. یعنې لوی قدرتونه بشریت ته دروغ وايي او دروغ ویل تر ټولو لویه بداخلاقي ده.
افغانستان، غزه، یوکراین، افریقا، سوریه، عراق او ګڼې نورې بېلګې ستاسو په مخ کې دي، وګورئ چې پانګوالو زبرځواکونو په دغو جغرافیو کې له یادو اخلاقي – عاطفي مفاهیمو سره څنګه چلند وکړ؟
د حکومتونو، پانګوالو، پوځیانو او سیاسیونو لپاره عاطفه او اخلاق مانا نه لري، دوی یوازې ګټې او اقتدار پېژني. دا سمه ده، خو زما خبره بل ځای ده.
زه اوس راځم اصلي کیسې ته.
د نړۍ فرهنګي شخصیتونه (نخبهګان) ولې د عاطفې په وچکالۍ، د اخلاقو په نسناستي (اسهال) او د انسانیت په فقر اخته شول؟
انسانپلوي فیلوسوفان څه شول؟
سارتر چیرې دی، چې د نوبل جایزه د دې لپاره رد کړي، چې د بداخلاقه پانګوالۍ نښه یې بلله؟
بیتلي او هیپي تفکر څه شو، چې حاکم اخلاق یې له دې امله مسخره کول، چې د واکمنو له خوا یوازې د لاس لاندې پوړونو د رام کولو احکام یې بلل؟
د بشري عاطفې د غږپورته کوونکیو شاعرانو ستوني پرې شوي دي. جبران له خپل «پيامبر» سره ورک دی او د موسیقۍ د هغو یاغي ډلو د جازونو قهرجن دربهار چېرته دی، چې د مجللو تالارونو پرځای به یې د وږیو تږیود خټیونو کوډلو په منځ کې ترانې ویلې، چې هم د وږیو ماشومانو په شونډو خندا خوره شي او هم یې د کنسرت له عاید څخه د هغوی ګېډو ته ډوډۍ واخلي؟
« د نړۍ په تر ټولو ګرانبیه ودونو کې نڅېدونکیو هنرمندانو» ولېټول هغه وږي، تږي او محروم ماشومان هېر کړل، چې په غزه و افغانستان کې مري؟
دوی خو سیاستوال او پانګوال هم نه وو. دوی خو ارزښتونه پېژندل، دوی خو د عاطفې استازي ګڼل کېدل.
ولې د انسان ابدي ورکې (انساني عاطفې) د راژوندي کولو لپاره ادبیات نه پنځيږي؟
څه باید وشي؟
ایا یو نړیوال فکري، فرهنګي او معنوي نهضت راپېلېدلای شي، چې اخلاق و عاطفه هم نړیوال کړي؟
د بشري حقونو کرښې د لویو قدرتونو له یرغمله راخلاص کړي، مړې کرښې یې له سپینو کاغذونو راوباسي او د ملګرو ملتونو په نامه د سیاسي نڅاګرې د پایزېبونو له ګونګرو څخه د بشري حق ارزښت وژغوري؟
دا غږ باید پورته شي. د یوه فرهنګي نهضت په بڼه.
د پانګې، ګټو، استخباراتو، اقتدار، وسلو او دروغو له مرییتوب څخه د بشریت د ژغورنې یو بل پاڅون بویه!
ښايي دوه زره کاله روسته پایله ولري، خو لږ ترلږه راپیل خو یې کړو.
دا کیسه به اوس ناشونې بریښي، د مرییتوب پای هم یو مهال ناشونی برېښېده او د نجونو د ژوندي خښېدو کیسه هم. هیله و فکر یې چې رامنځته شو، یو مهال بشریت ځان ورورساوه.
وخت یې نه دی، چې د دې انساني هیلې لپاره چیغه پورته کړو، چې:
د نړۍ «انسانانو» سره یو شئ!
او
د دې لیکنې په پیل کې د دوو خبرونو په لوستلو له ځانونو سره فکر وکړئ!
وګورئ، چې دا فکر مو چېرته رسولای شي؟
یادونه: افغانستان انټرنشنل - پښتو د یوې بې پرې رسنۍ په توګه د هېڅ لیکوال د نظر تایید نه کوي.
تېره اونۍ هم د امریکا د RAND په څېړنیز مرکز کې یو شمیر افغاني او امریکایي پوځي او سیاسي پخوانيو چارواکو په دې اړه بحثونه درلودل؛ تر څو د امریکا کانګرس ته د افغانستان د امنیتي او دفاعي قواو د روزنې او ملاتړ په اړه بشپړ معلومات ورکړي.
په دغه څېړنو کې ډېری تمرکز د جمهوریت په شلو کلونو کې د امنیتي او دفاعي قواو په روزنه او ملاتړ کې د تېروتنو په اړه و.
د امریکا کانګرس همدا شان د جګړو یو کمېسیون هم ټاکلی، چې د افغانستان د پرځېدو په اړه پوره څېړنې وکړي.
د اکثرو کارپوهانو نظر دا دی، چې د افغانستان د جمهوري نظام پرځېدل پوځي پرځېدل نه وو او دا یو سیاسي سقوط و، چې کورني، سیمه ییز او نړۍوال ابعاد یې درلودل.
د افغانستان د نظام سقوط د ټولو لپاره شریکه ناکامې وه؛ خو دا به سمه نه وي چې د افغانستان د سقوط پړه په امنیتي او دفاعي قواو باندې واچول شي، چې هغوی د جګړو انګیزه نه درلوده؛ نو ځکه جمهوریت سقوط وکړ.
پښتو کې متل دی: جنګ په وسله او ننګ په غله کیږي.
کله چې د امنیتي او دفاعي قواو څخه وسله او غله واخېستل شي؛ نو هغوی به جګړه په څه وکړي؟
هغه کسان چې وایي؛ د امنیتي او دفاعي قواو مورال کمزوری و، نو باید وپوښتل شي چې د دوی مورال ولې کمزوری شو او د جګړو د مورال ورکول د چا کار دی؟
قواو ته د جګړو مورال ورکول تل د رهبرۍ کار وي.
جنګي قطعات یوازې په تاکتیکي لحاظ جګړې مخ ته وړي؛ خو ستراتېژیکې پرېکړې چې په جګړو کې د مورال په لوړلو تاثیر لري، هغه د رهبرۍ له خوا تر سره کیږي.
په دې اړه بشپړه لیکنه د کتاب په شکل تر کار لاندې ده.
دا خپل تاریخي مسوولیت ګڼم چې دقیق معلومات او خپله څېړنه له خپلو هېوادوالو سره شریک کړم.
په دې توګه به مې د خپلو امنیتي او دفاعي قواو د قربانیو حق لږ تر لږه یو څه اداء کړی وي.
د سرتېرو ورځ:
د کب نهمه چې د امنیتي او دفاعي قواو د مېړانې د نمانځنې ورځ ده، غواړم چې یوازې د یوې پېښې یادونه په لنډه توګه دلته وکړم، چې همدا پېښه د دې لامل شوه چې زه د ملي دفاع وزارت پرېږدم.
دغه پېښه یې یوه بیلګه ده، چې ایا د امنیتي قواو مورال کمزوری و او که د نظام په دننه کې د رهبرۍ په کچه ستونزې وې؟
له همدې یوې پېښې څخه یې اټکل کېدلی شي.
د ۲۰۲۱ کال د مارچ د میاشتې په اتلسمه نېټه د ملي دفاع وزارت یوه چورلکه د وردګو ولایت د بهسودو په ولسوالۍ کې د علیپور د ملیشو له خوا ووېشتل شوه.
په دغه پېښه کې د دوو پیلوټانو په ګډون د چورلکې څلور خدمه او پنځه د دفاعي قواو منسوبین شهیدان شول.
د ولسمشر د دویم مرستیال سرور دانش له خوا د علیپور د ملېشو ملاتړ کېده او کله چې مخکې علیپور د امنیتي او دفاعي قواو له خوا بندي شوی و، د مشرانو او د ولسمشر د دویم مرستیال له لیکلي تایید څخه وروسته، په ضمانت خوشې او ژمنه یې وکړه، چې بیا به د حکومت په ضد فعالیت نه کوي.
د ولسمشر د مرستیال د ملاتړ بله بېلګه د کورنیو چارو وزارت د پخواني لوړ پوړي معین جنرال مراد علي مراد و، چې اوس په اسټرالیا کې ژوند کوي او نوموړی د علیپور له ملېشو سره یو ځای جنګېده.
د عبدالغني مشهور په علیپور د ضمانت پاڼه کې لیکل شوي وو: "هر ګاه مقامات دولتی و امنیتی لازم ببیند حاضر هستم در کابل بمانم و جهت تحقیقات مزید و روشن شدن اتهامات خویش روزمره به مراجع دولتی حاضر گردم."
کله چې مجرم تښتي او د حکومت په ضد بیا فعالیت کوي" نو د مجرم ضمانت کوونکي باید د هغه په بدل کې ونیول شي او مجبور شي، چې مجرم راولي.
د علیپور ضمانت کوونکي او د ضمانت کوونکو تایید کوونکی، د ولسمشر دویم مرستیال و، چې باید د هغه په ځای محاکمه شوی وی.
د یادونې وړ ده، چې د علیپور له ملېشو څخه ایران هم ملاتړ کاوه.
د پنجشنبې ورځ وه، له دې مخکې مې هم له ولسمشر څخه د یو په یو لیدنې غوښتنه کړې وه؛ خو په ناڅاپي توګه زما او د ولسمشر لیدنه په همدې ورځ سهار په نهو بجو وشوه.
په لیکلي ډول مې د ملي دفاع وزارت د تحلیل په اساس مفصل راپور له ولسمشر سره شریک کړ.
له ولسمشر څخه مې پوښتنه وکړه، چې همدا راپور ایا تاسو ته مخکې رسېدلی او که نه؟
هغه ووېل؛ نه.
ځکه هماغه راپور ما امنیت شورا ته هم یوه اونۍ مخکې ورکړی و.
د ملي او امنیتي قواو په منځ کې خپلسري دومره زیاته شوې وه، چې د کورنیو چارو وزارت ۳۳۳ قطعه چې د لوګر په شکار کلا کې مېشته وه، د کورنیو چارو د وزیر، د ملي امنیت د عمومي رییس، د لوی درستیز او زما له خبرتیا پرته لیږل شوې وه.
په دې کې شک نه شته، چې دا قطعه د کورنیو چارو وزارت پورې تړاو درلود؛ خو د کورنیو چارو وزارت د دې جوګه نه و، چې د دفاعي قواو له ملاتړ څخه پرته د میدان وردګو ولایت بهسودو سیمې ته د ځمکې له لارې قوه ولیږي؛ نو باید د ملي دفاع وزارت یې په جریان کې کړی وی.
بله دا چې داسې ستراتیژیکه پرېکړه باید د امنیت شورا په مجلس کې تر سره شوی وی.
د یادونې وړ ده، چې دا قوه د ملي امنیت د سلاکار ډاکتر حمدالله محب او د کورنیو چارو وزارت د ارشد معین جنرال عبدالصبور قانع په ګډه پرېکړه لېږل شوې وه.
کله چې دا قطعه محاصره شوه؛ نو بیا د قطعې د ملاتړ لپاره د ملي دفاع وزارت څخه د مرستې غوښتنه وشوه او چورلکې ولیږل شوې چې اعاشه او مهمات عسکرو ته ورسوي او د هغوی ملاتړ هم وکړي.
هر څوک چې کومه پرېکړه کوي؛ نو باید مسوولیت یې هم پر غاړه واخلي. داسې نه شي کېدی چې پرېکړه به یو څوک کوي او پړه به په بل چا ور اچوي.
د جمعې په ورځ چې د مارچ شلمه نېټه، ما د شهید داوود خان په څلور سوه بستریز روغتون کې د شهیدانو د جنازې په مراسمو کې خبریالانو ته وویل، چې د دغه شهیدانو غچ به اخېستل کیږي.
که علیپور وي او یا غیر مسوولې نورې وسله والې ډلې، که طالب وي او که نور جنایتکاران ټول یو دي.
مونږ د امنیتي قواو د مدافعینو په توګه له جنایتکارانو سره هېڅ نوع معامله نه کوو او هر څوک چې د نظام په دننه کې وي او که له نظام څخه بهر وي او یا په سیمه کې له دې جنایت کارانو څخه ملاتړ کوي، ټول یو دي او مونږ به د هغوی پر وړاندې ودریږو.
دا راپور ګڼو کورنیو او نړۍوالو رسنیو هم راخیستی و، ولسمشر ته مې ټولې هغه ستونزې په ګوته کړې، چې امنیتي او دفاعي قواوې ورسره مخامخ وې او ورته مې ووېل، چې په داسې حالت کې زه نه شم کولی دندې ته دوام ورکړم.
د ستونزو د حل لپاره مشخص وړاندیزونه هم وو.
ولسمشر ډېر زیات مایوسه شو او ویې ویل، چې هغه ته له جګړې سوله مهمه ده.
سمدستې جمهور ریيس رانه وغوښتل چې که د سولې خبرې ترسره کیږي، هغه به په قطر کې تر سره کیږي او که ته دا قبوله کړې، چې قطر ته د سفیر په حیث لاړ شي نو ښه به وي؛ ځکه د ملګرو ملتونو او د سولې په انستیتوت کې کافي تجربه لرئ، همداشان د ننګرهار ولایت او د ملي دفاع وزارت او د کورنیو چارو وزارت کې هم کار کړې نو تاسې به هلته د سولې د خبرو لپاره ګټور ثابت شئ.
ما ورته وویل، چې رئیس صیب! د سولې په خاطر که د سکرتر په حیث مې هم قطر ته لیږې څه فرق نه کوي او د دی خبرې لپاره مصلحت ته حاجت نه شته دی. زه حاضر یم چې قطر ته لاړ د سفیر په حیث لاړ شم.
جمهور رئیس زما د موافقې په اساس ډېر زیات خوشاله شو او علت یې دا و، چې مخکې ما د هند او چین سفارتونه هم نه وو قبول کړي او غیږه یې راکړه.
ما ورته وویل چې جناب رئیس صیب! وخت کم دی او که تاسې سوله راولئ؛ نو دا به مو ډېر څه د افغانستان لپاره کړي وي.
زما له کتنې څخه وروسته، د ملي امنیت ریيس ضیا سراج منتظر و، چې له جمهور ریيس سره وګوري. له بده مرغه د بهسودو پړه د کورنیو چارو په وزیر ښاغلی اندرابي باندې واچول شوه حال دا چې هغه د دغه پرېکړې نه خبر نه و.
د جمهوري ریاست څخه چې راووتم او خپل دفتر ته ورسېدم؛ نو د بهرنیو چارو وزیر ښاغلي محمد حنیف اتمر راته زنګ ووهه چې کېدې شي رییس صیب تا سره هم مصلحت کړې وي؛ نو د قطر سفارت ډېر مهم سفارت دی که هغه قبول کړې نو ښه ده او خپله سي وي راولیږه، چې پیشنهاد ریاست جمهوري ته ولېږم.
په همدغه ماښام په قطر کې زما د تقرر پیشنهاد جمهور رییس ته ولیږل شو او هغه منظور کړ. د ملي امنیت شورا په عاجله توګه بل پیشنهاد جوړ کړې و، چې جنرال یاسین ضیا د ملي وزارت د سرپرست او ډاکتر نجیب وردګ د ملي دفاع وزارت د لومړي مرستیال په توګه تعین شول.
د شنبې په ورځ چې د مارچ یویشتمه نېټه شي، د ملي دفاع وزارت نه په داسې حال کې خدای په اماني وکړه، چې د ملي دفاع وزارت سل ګونو منسوبینو په عمومي تالار کې برخه درلوده او د خدای په امانۍ مراسم د ځینو رسنیو له خوا په ژوندې بڼه هم خپره شوله.
دا چې ولې د قطر نه زما اګریمان د جمهوریت د سقوط څخه د مخه رانه غې او معطل شو، هغه جلا بحث دی؛ ځکه زما ټاکل کېدل د ډېرو د توقع خلاف عمل و.
د قطر سفارت ته سیاسي او دولتي لوبغاړو هر یو خپل نوماندان درلودل او قطریانو ته یې ویلې وو، چې زه د جمهور ریيس خاص نفر یم او جمهور رییس په دې خاطر ټاکلې یم، چې د سولې خبرې ناکامه کړم حال دا چې دا د جمهور رییس نیت نه و.
ولسمشر حتا دا هم راته وویل، چې هغه قربانۍ ته هم حاضر دی که د سولې په خبرو کې پرمختګ راشي؛ نو غواړي چې له قدرت څخه لرې شي.
دا لنډه کیسه مې ځکه نن ولیکله چې د جمهوریت سقوط د امنیتي او دفاعي قواو د مورال د ضعف په اساس نه و؛ بلکې د رهبرې د غلطو پرېکړو پایله وه، چې د امنیتي او دفاعي قواو مورال یې ضعیفه کړ. په شش ونیم او هفت نیم به بل وخت خبرې وکړو.
د ملي دفاع وزارت په چوکاټ کې چې تقریبا اته میاشتې مې هلته کار وکړ او همدا شان کله چې د ننګرهار والي وم او د جبهاتو لومړیو کرښو ته سفرونه کړي و، د امنتیي او دفاعي قواو مېړانه راته معلومه وه، چې په ډېر شهامت سره د نظام او د افغانستان د منافعو نه دفاع کوله او د هغوي قرباني باید هېڅوک هېره نه کړي او نه د نظام د سقوط پړه په امنیتي او دفاعي قواو څوک واچوي.
هر چا چې په صداقت خپله دنده اجرا کړې، د هغوي مخونه به خپل خدای، خلکو او وطن ته سرلوړي وي. چا چې د خپل وطن، خلکو او امنیتي او دفاعي قواو په سر لوبې کړي وي، د هغوي مخونه به همېشه د تاریخ په رڼا کې خپلو خلکو او خدای ته تور وي.
د ټولو ګمنامو سپاهیانو روح دی ښاد وي
یادونه: افغانستان انټرنشنل - پښتو د یوې خپلواکې رسنۍ په توګه د ټولو لیکوالو نظر ته درناوی کوي؛ خو د چا د نظر ملاتړ نه کوي.
د طالبانو د واکمنۍ له پیل سره سم افغانستان په نړۍوال کچ له انزوا سره مخ شو او د راتلونکو ستونزو بنسټ له همدغې ورځې کېښودل شو.
په دغه څېړنیزه او تحلیلي لیکنه کې له هغو دېرشو ستونزو یادونه شوې، چې د طالبانو په تېرو دېرشو میاشتو واکمنۍ کې د طالباني تفکر او واکمنۍ له امله افغانستان ته ورپېښې شوې دي.
په دغه لیکنه کې له ۳۷ نړۍوالو، سیمه ییزو او کورنیو سازمانونو، دولتي ادارو او سرچینو په حواله معلومات او عیني واقعات راټول شوي دي.
لومړی: نړۍواله انزوا
له هغه وخته چې غازي امان الله خان د ازادۍ او د یوه خپلواک افغانستان اعلان وکړ، د روسیې په ګډون د نړۍ یو شمېر محدودو هېوادونو افغانستان د یوه خپلواک هېواد په توګه وپېژاند، په خپلواک ډول له نورو هېوادونو سره د تعاملاتو پیل د افغانستان د بهرنیو چارو د وزارت په جوړېدو سره پیل شو.
دا پروسه کله چټکه شوې او کله درېدلې ده؛ خو بشپړ سقوط یې د طالبانو په لومړۍ واکمنۍ کې وکړ، چې افغانستان د نړۍ د قدرتونو تر منځ د جنجال مرکز وګرځېد.
د طالبانو د واکمنۍ د له منځه تللو وروسته افغانستان یو ځل بیا د یوه خپلواک هېواد په توګه د نړۍ له ۲۳۴ خپلواکو او نیمه خپلواکو هېوادنو څخه ۱۹۳ هېوادونو په رسمیت وپېژانده.
د ملګرو ملتونو او اسلامي هېوادونو د سازمانونو په ګډون د نړۍ په ۴۹ هېوادونو کې افغانستان خپلې استازولۍ پرانیستې او له ۲۰ زیاتې قونسلګرۍ یې فعاله کړې؛ خو د طالبانو په راتګ سره د افغانستان څلوېښت میلیونه انسانانو خپلې دا استازولۍ له لاسه ورکړې او په نړۍ کې د رسمیت له حلقې ووت.
دا مهال د ګاونډیو په ګډون په ټوله نړۍ کې افغانستان څوک په رسمیت نه پېژني، دا په دې معنا چې یوه ځمکه د افغانستان په نوم شته" خو په رسمي او سیاسي تعاملاتو کې د ونډې حق نه لري.
طالبانو په خپل واک سره افغانستان په نړۍ کې له بشپړې سیاسي انزوا سره مخ کړی او دېرش میاشتې کیږي، چې دا هېواد د نړۍ په غیر علاقه بدل شوی دی.
دویم: د قانون نه موجودیت
د طالبانو په واکمنۍ کې اساسي قانون لغوه شوی او د اساسي قانون د نه موجودیت په صورت کې فرعي قوانین په خپل ذات کې لغوه شوي دي.
تر اوسه دا روښانه نه ده، چې د افغانستان زعامت له کومې لارې ټاکل کیږي، د عزل صلاحیت یې د چا په لاس کې دی او د ولس حمایت څه ډول باید تعریف شي.
له حقوقي اړخه هم لا دا نه ده څرګنده ده، چې د افغانستان وګړي کوم حقوق لري او هغه کومې سرې کرښې دي، چې د نه مراعت پر مهال یې یو انسان مجرم ګڼل کیږي.
د قانون په نه موجودیت کې د طالبانو له مشره نیولې تر کشره پورې دا صلاحیت په خپله خوښه ځانته ورکولی شي او ورکوي، چې یو څوک مجرم وپېژني او هغه په عام محضر کې په درو ووهي.
درېیم: له بشري حقونه سرغړونه
د بشري حقونو سازمانونو، نړۍوالې ټولنې، اروپايي ټولنې، ملګرو ملتونو او لسګونو نورو نړۍوالو او سیمه ییزو بنسټونو په وار - وار سره دا مستند کړي او وايي، چې په افغانستان کې له بشري حقونو سرغړونه روانه ده او تر ټولو لوی عامل یې هم طالبان دي.
د یوناما په وروستي راپور کې له بشري حقونو څخه د سرغړونې لسګونه بېلګې روښانه شوې دي، هره ورځ مستندې پېښې په نړۍوالو رسنیو کې خپریږي.
همدا راز د بشري حقونو د څار سازمان په وروستي راپور کې ویل شوي، چې د طالبانو په واکمنۍ کې جبر ډېر شوی او په ښکاره توګه له بشري حقونو سرغړونه روانه ده.
شکنجې، خپلسرې محاکمې، پرته د محکمې له حکمه په دُرو وهل، له ځوانانو څخه په عامه ځایونو کې د هغوی د وېښتانو پرې کول او لسګونه داسې بېلګې شته، چې د بشري حقونو د نقض ګواهي ورکوي.
څلورم: غربت او اقتصادي ځوړ
وروستیو څېړنو، د نړۍوالو سازمانونو راپورونو او عیني پيښو ته په کتو افغانستان له ۲۰۰۱ کال راپه دېخوا د بیوزلۍ تر ټولو له سخت حالت سره مخ دی.
د ملګرو ملتونو د بشري مرستو د همغږۍ ادارې (اوچا) په تازه خپور شوي راپور کې راغلي، چې په روان ۲۰۲۴ کال کې نېږدې ۲۴ میلیونه افغانان د ژوندي پاتې کېدو لپاره بېړنیو بشري مرستو ته اړتیا لري.
دغې ادارې په خپل وروستي راپور کې ویلي، چې په افغانستان کې نازک اقتصادي وضعیت او د خوراکي توکو شدید نه خوندیتوب به د ۲۰۲۴ کال تر پایه پورې ۱۵،۸ میلیونه وګړي اغېزمن کړي، دا په دې معنا چې د افغانستان له نیمايي زیات وګړي له سختې لوږې سره مخ دي.
همدا راز د خوړو نړۍوال پروګرام هم ویلي، چې د افغانستان له نیمايي زیات خلک بېړنیو مرستو ته اړتیا لري، چې تر ټولو لویه برخه یې مېرمنې او ماشومان دي.
بې کاري ورځ تر بلې زیاتېدونکې ده، له ګاونډیو هېوادونو او په ځانګړي ډول له پاکستان سره اقتصادي راکړې ورکړې ټکنۍ شوي، سلګونه کوچني او لوی شرکتونه تړل شوي، ګڼې بهرنۍ ادارې له افغانستانه وتلي او د ملا ماتونکې مالیې له امله کوچني متشبسینو خپلې چارې ځنډولي دي.
له نړۍ سره بانکي اړیکې پرې شوي، چې دغې چارې د افغان ملي او نړۍوالو سوداګرو سوداګریزې چارې ټکنۍ کړي او په افغانستان کې بانکي چارې د مافیايي سوداګریز پرنسیب پر بنیاد چې یوه لویه برخه یې د صرافانو د اتحادیې په لاس کې ده تنظمیږي.
د نړۍوال بانک په وروستي راپور کې د افغانستان د دوامدراه منفي انفلاسیون یادونه شوې، دا راپور د افغانستان اقتصادي ننګونو ته اشاره کوي، چې دا هېواد د ۲۰۲۳ په اکټوبر کې ۸،۱- سلنه له دوامداره منفي انفلاسیون یا ډېفلاسیون سره مخ دی.
د انفلاسیون دا شمېر د ۲۰۲۳ کال په جنوري میاشت کې منفي یو و؛ مګر په اکټوبر کې دا شمېر ۸،۱ -
د انفلاسیون منفي حالت په دې معنا چې اقتصادي وضعیت د تباهۍ پر خوا روان دی او دې ته د اقتصاد دوکتورین ډیفلاسیون وایي.
ډیفلاسیون هغه حالت دی، چې توکي وي؛ خو خلک یې د اخېستو توان نه لري، پولي ګردش له منځه تللی وي او بالاخره توکي خپل پولي ارزښت له لاسه ورکړي.
له منفي حالت څخه هدف دا دی، چې پولي ګردش نه شته، بانکي سیستم پر ځای ولاړ دی، له خلکو سره پېسې نه شته مګر د توکو غوښتنه لوړه ده.
پنځم: د ښځو حقونه او زده کړې
د افغانستان په وروستي سل کلن تاریخ کې دوه ځلې ښځې په بشپړ ډول له زده کړو، ټولنیز ژوند او کار څخه منع شوي، چې لومړی ځل د طالبانو لومړۍ دوره او دویم ځل د جمهوري نظام له سقوط وروسته د طالبانو دویمه دوره ده.
دا د یویشتمې پېړۍ تر ټولو ستر جبر او بې توله ظلم دی، چې د نړۍ په څه باندې اته میلیارده انسانانو کې یوازې د افغانستان شا او خوا ۲۴ میلیونه مېرمنې او نجونې د زده کړو، ټولنیز ژوند، سیاست او کاروبار حق نه لري.
د یونېسف د معلوماتو له مخې؛ دا مهال په افغانستان کې څه باندې درې میلیونه نجونې له ثانوي زده کړو بې برخې دي او نېږدې د یو میلیون نجونو پر مخ پوهنتونونه تړل شوي دي.
د افغانستان د مېرمنو جمعیت د هرې ورځې په تېرېدو سره د بې سوادۍ، پر نورو د تکیې او ټولنیز ژوند څخه د محوه کېدو پر خوا روانې دي او دا شاتګ کوم غیر شعوري عمل نه دی؛ بلکې د یوه شعوري محدودیت او افراطي تفکر پر اساس پرې بندیزونه لګېدلې دي.
د ۲۰۲۱ کال د جون د میاشتې د پخواني جمهوري دولت دولتي احصایې ښيي، چې په افغانستان کې له پنځو میلیونو ډېرو نجونو او مېرمنو په افغانستان کې زده کړې، کار، سیاست او په ټولنیز ژوند کې ځانګړی کردار لوباوه؛ چې دا شمېره یوازې په روغتونونو کې د ښځینه ډاکترانو تر شمېر پورې محدوده شوې ده.
نجونو او مېرمنو د کار، زده کړو، سوداګرۍ، سپورت،په خپله خوښه د ژوند، سیاست او ګڼ نور هغه حقوق له لاسه ورکړي، چې د یویشتمې پېړۍ په ژوند کې لومړني انساني حقوق ګڼل کیږي.
د طالبانو مشر له پنځوسو زیات شفاهي او لیکلي فرمانونه د ښځو د محدود کولو په موخه صادر کړي او د فرمانونو له شدت او کمیته یې داسې ښکاري، چې د ښځو د محدودیت موضوع ورته ډېره مهمه ده.
شپږم: اعدام او صحرايي محکمې
په ټوله اسلامي نړۍ کې محکمې، اعدام او یو چا ته د سزا ورکولو مساله یوه ډېره مهمه او حساسه مساله ده؛ خو د طالبانو په واکمنۍ کې صحرايي محکمې زیاتې شوې دي.
هره هغه سزا او د جرم تثبیت چې بنسټ یې تعریف شوی او منل شوی قانون نه وي، صحرايي او خپلسرې ګڼل کیږي، دا مهال طالبان هېڅ ډول منل شوي اساسي او فرعي قوانین نه لري؛ نو پرېکړې او د سزا ورکولو ټول اړخونه یې صحرايي او خپلسرې ګڼل کیږي.
تر ډېره د شخصي علاقې په اساس پرېکړه کیږي او د دوی فردي قانون ته طالب او عام وګړی توپیر لري، د بېلګې په توګه ګڼ طالبان په یو شمېر جرمونو ونیول شول، ویډیوګانې یې خپرې شوې؛ خو تر اوسه هېڅ طالب ته سزا ورنه کړل شوه، مګر عام وګړی په معمولي شک هم په دُرو وهل شوی، لاس ترې پرې شوی او ان اعدام شوی دی.
اووم: د بیان نه ازادي او معلوماتو ته نه لاسرسی
که څه هم د افغانستان پخواني جمهوري نظام ښايي د کیفیت له اړخه ځینې ستونزې درلودلې؛ خو د بیان د ازادۍ وروستی رشد او د پخته ګۍ په لور حرکت په سیمه کې بېساری و.
په افغانستان کې د طالبانو له بیا واکمنېدو څخه وړاندې په ټول افغانستان کې څه باندې ۱۰۷ ټلویزوني چینلونه، ۲۸۴ راډیوګانې، سلګونه چاپي رسنۍ او څه باندې اتلس سوه انلاین وېبپاڼې فعالې وې.
د بې پولې خبریالانو د وروستي راپور پر بنسټ؛ په افغانستان کې د رژیم له بدلون څخه د مخه د ټولو رسنیو شمېر۵۴۷ ته رسېده، چې نېږدې نیمايي رسنۍ یې تړل شوې دي.
بې پولې خبریالانو ویلي، چې د جمهوري نظام د واکمنۍ پر مهال په افغانستان کې د نارینه او ښځینه خبریالانو شمېر له ۱۲ زرو څخه زیات و؛ خو د طالبانو په راتلو یې درېیمه برخه خبریالانو خپلې دندې له لاسه ورکړي دي.
پر رسنیو محدودیت زیات شوی، لسګونه خبریالان په بېلابېلو پلمو نیول شوي، وهل شوي او د دندې پرېښودو ته اړ شوي دي.
د تازه معلوماتو پر بنسټ؛ د طالبانو مشر ملا هبت الله په افغانستان کې پر انځور اخېستو بندیز لګولی او خبریالانو ته د انځوریزو راپورونو د جوړېدو اجازه نه ورکوي، چې دا چاره په خپل ذات کې پر رسنیو لا شدید محدودیت څرګندوي.
ګڼو رسنیو خپل مالي ملاتړي له لاسه ورکړي او طالبان په ماهیت کې له رسنیو د ډارولو او محدودولو پر تیورۍ باور لري.
اتم: د مدني او سیاسي فعالیتونو ځنډول
د طالبانو د واکمنۍ له پیله دغې ډلې په افغانستان کې په ټولو سیاسي او مدني فعالیتونو بندیز لګولی، د دغې ډلې د عدلیې وزارت د ملا هبت الله د شفاهي فرمان په اساس په افغانستان کې ټول ګوندونه لغوه اعلان کړي او د مدني ټولنو فعالیت ته جواز نه ورکوي.
لسګونه مدني او سیاسي فعالان لا هم بندیان دي او ګڼو یې افغانستان پرېښی دی.
د دغې ډلې مشرانو او ویاندویانو په بېلابېلو ویناو کې ویلي، چې په افغانستان کې هېڅ ګوند او مدني ټولنه د فعالیت حق نه لري او یوازینۍ ډله طالبان دي، چې د حاکمیت په چوکاټ کې سیاست کولی شي.
نهم: فساد
که څه هم طالبان په افغانستان کې د فساد د له منځه وړلو خبره کوي؛ خو د دغې ډلې په راتګ سره نه یوازې دا چې فساد زیات شوی بلکې دغې ډلې ته محدود شوی دی.
د وروستیو څېړنو له مخې؛ له دې سره چې په افغانستان کې معلوماتو ته لاسرسی محدود دی، د فساد اکثره ډولونه نه مستند کیږي؛ خو بیا هم افغانستان ۱۲ درجې د فساد په برخه کې شاتګ کړی، دا په دې معنا چې په افغانستان کې فساد زیات شوی او محدود شوی دی.
د ګمرکاتو د اسکواډ سیستم چې د فساد د مخنیوي لپاره یو مهم او د نړۍ موډرن ترین سیستم دی، د دغې ډلې له خوا په بشپړ ډول له منځه وړل شوی او په هماغه پخواني ګمرکي سیستم اموال ګمرک کوي، چې د فساد کېدو احتمال یې سل سلنه حتمي دی.
له دولتي بودیجې څخه د اوپراتفي پیسو په نوم د بودیجې اخېستل زیات شوي، په ماليې وزارت کې څلور ځانګړي مالي کوډونه جوړ شوي، چې له یوه کوډ څخه یې د ملاهبت الله دفتر ته بودیجه ځي، دویم کوډ یې د سراج الدین حقاني په خدمت کې دی، درېیم کوډ د ملا محمد حسن، ملا برادر او ملا یعقوب لپاره جوړ شوی او څلورم کوډ یې د استخباراتو د اضافي مصارفو لپاره جوړ شوی دی.
په لیکلي او احتمالي ډول د افغانستان بودیجه نه ده روښانه شوې، چې دا چاره د فساد لپاره په ډېرې اسانۍ اسانچاري کولی شي.
لسم: بې سارې کډوالي
د افغانستان وروستي سل کلن تاریخ ته په کتو د طالبانو په راتګ سره بې سارې کډوالي زیاته شوې، د افغانستان نخبه او لوستی قشر له افغانستان څخه وتلی او یا لا هم د وتلو په حال کې دی.
د ملګرو ملتونو د کډوالۍ اداره په خپل وروستي راپور کې وايي، چې له افغانستان څخه نېږدې لس میلیونه انسانان کډوال شوې دي، چې شا او خوا درې میلیونه یې د طالبانو له واکمنۍ وروسته افغانستان پرېښی.
دا شمېر که څه هم بشپړ دقیق نه دی؛ خو د تایید لپاره یې د افغانستان لپاره د امریکا د بهرنیو چارو وزارت د استازي ټام وېسټ نقل قول هم راوړو، چې وايي د طالبانو له راتګ وروسته له درې میلیونو څخه زیات افغانان ګاونډیو او یو شمېر لویدیځو هېوادونو ته کډوال شوي دي.
د کډوالۍ دا بهیر لا هم روان دی، هره ورځ لسګونه ځوانان له قاچاقي لارو څخه له افغانستان څخه بهر د اروپا په تکل وځي، یوه برخه د امریکا او اروپا د بشر دوستانه ویزو له لارې افغانستان پرېږدي او یوه لویه برخه په دې لټه کې ده، چې افغانستان پرېږدي.
یوولسم: د نړۍوالو ترهګریزو ډلو ښکاره فعالیت
د ملګرو ملتونو د امنیت شورا د وروستي راپور له مخې؛ په افغانستان کې یو ځل بیا د داعش په ګډون یو شمېر ترهګرو ډلو په ښکاره توګه فعالیت پیل کړی دی.
په دغه راپور کې ویل شوي، چې یو شمېر ترهګرو ډلو په افغانستان کې له امریکا پاتې شویو وسلو ته لاسرسی پېدا کړی دی.
د ملګرو ملتونو یاد راپور زیاتوي، چې په افغانستان کې د داعش وسلوالو او د هغوی د کورنیو د غړو شمېر له شپږو زرو څخه اوړي.
که څه هم يو شمېر معلومات په افغانستان کې د څه باندې ۲۰ بهرنیو ترهګرو ډلو فعالیت په ګوته کوي؛ خو په دغه هېواد کې د فعالو بهرنیو ترهګرو ډلو شمېر ۱۴ ته رسېږي.
القاعده او له هغوی سره تړلې (AQIS)، د ازبکستان اسلامي غورځنګ (IMU)، د تاجکستان انصارالله، د تاجکستان اسلامي تحریک، د ختيځ ترکستان اسلامي غورځنګ (ETIM)، د خراسان ولایت اسلامي دولت (ISKP)، د پاکستاني طالبانو تحريک (TTP) او د هغه اړوند کوچنۍ څانګې، لشکر طیبه (LeT) او جیش محمد (JeM) په دې ډلو کې شامل دي.
دا ټولې ډلې په افغانستان کې د طالبانو په کوربتوب فعاليت کوي.
د یادولو ده، چې د ۲۰۲۲ کال د جولای په ۳۱ مه د القاعدې ډلې مشر ايمن الظواهري د کابل په زړه کې د سراج الدين حقاني اړوند ځای کې ووژل شو.
دولسم: فحشا او پر ماشومانو جنسي تېری
که څه هم طالبان په بار - بار هڅه کوي، چې په یو نه یو شکل پخوانی نظام او د نظام تر چتر لاندې مېشتو افغانانو ته دا وښيي، چې ګواکې پخوا په افغانستان کې فحشا او جنسي تېري موجود وو او اوس دوی په افغانستان کې فحشا له منځه وړې؛ خو د ماشومانو او وسله والو شخړو په برخه کې د ملګرو ملتونو ځانکړي دفتر په خپل راپور کې ویلي، چې واک ته د طالبانو تر رسېدو وروسته په افغانستان کې د ماشومانو په وړاندې د جدي سرغړونو ۴۵۱۹ پېښو تر څنګ د طالبانو په لیکو کې د ۲۵۷ تنه ماشومانو د ګومارلو راپور تایید شوی دی.
دغه راپور زیاتوي، چې ۳۲۴۸ تنه وژل شوي او معلول شوي، په ۲۱ تنو جنسي تېري شوي او ۳۳ تنه تښتول شوي دي.
د طالبانو د ګڼو چارواکو ویډیويي او غږیز کلیپونه په ټولنیزو رسنیو کې خپاره شوي، چې پکې ښودل کیږي طالب چارواکي له یو شمېر هلکانو او نجونو سره له واک څخه په استفادې جنسي اړیکه نیسي.
غوره بېلګه یې د کابل د برېښنا شرکت د رییس ویډیو ده، چې له خپل ساتونکي سره په یو ځای څملي او جنسي اړیکه ټینګوي.
دیارلسم: د هنر فرار او بندیز
د طالبانو له واکمنۍ وروسته په افغانستان کې پر هنر بندیز لګېدلی، ګڼو هنرمندانو افغانستان پرېښی او هغه چې په کور دننه پاتې دي، له هنر سره یې مخه ښه کړې ده.
دغې ډلې پر سندرو، موسیقۍ او ګډا کلک بندیزونه لګولي او هر هغه څوک چې سندرې اوري، وايي او یا یې د ترویج لپاره کار کوي مجرم ګڼل کیږي.
دا مهال د افغانستان له نیمايي زیات هنرمندان ګاونډیو او لویدیځو هېوادونو ته کډوال شوي دي، که په کور دننه کوم څوک د موسیقۍ پر اورېدلو ولیدل شي سخت مجازات کیږي.
څوارلسم: د نشه یي توکو قاچاق
د امریکا د بهرنیو چارو وزارت په ۲۰۱۴ کال کې یو راپور خپور کړ، چې پکې ویل شوي وو، په افغانستان کې د نشه یي توکو تر ټولو په لوی قاچاق کې د طالبانو یو شمېر قوماندانان لاس لري.
دا مساله دلته تم او غلې نه شوه، بلکې له دې وروسته په ۲۰۱۹ کال کې د افغانستان د نشه یي توکو پر وړاندې د مبارزې وزارت د یوه ځانګړي تفصیلي راپور له مخې د وخت ولسمشر محمد اشرف غني ته معلومات وړاندې کړل، چې یوازې په ۲۰۱۷ کال کې د هلمند له لارې د ۴ میلیارده ډالرو د نشه یي توکو قاچاق شوی، چې تر ټولو لوی شریک یې د طالبانو د کورنیو چارو وزارت اوسنی مرستیال ابراهیم صدر دی.
په اوس وخت کې د طالبانو اکثره سیمه ییز قوماندان د نشه يي توکو پر قاچاق بوخت دي، چې غوره بېلګه یې په بدخشان کې د دغې ډلې امنیه قوماندان قاري واصل دی، چې د «نشه یي توکو د قاچاق او له دولتي تاسیساتو د ناوړه ګټې اخیستنې» په تور له دندې ګوښه شوی دی.
د نشه یي توکو د قاچاق مساله د طالبانو په راتګ نه یوازې دا چې کمیږي نه، بلکې لا پراختیا مومي او د ایران په ګډون تاجکستان او پاکستان له افغانستانه د نشه یي توکو د قاچاق له ستونزې سر ټکي.
د ایران له نشه يي توکو سره د مبارزې د همغږۍ شورا منشي اکبر منتظري د روان کال په لیندۍ میاشت کې ویلي وو، چې په افغانستان کې د نشه يي توکو تولید او لېږد یې له نشه یي توکو سره مبارزه لا ستونزمنه کړې ده.
یاد ایراني چارواکي ادعا کړې وه، چې د نړۍ ۹۵ سلنه نشه یي توکي په افغانستان کې تولیدیږي او له همدغه ځایه قاچاق کیږي.
که څه هم ملګرو ملتونو په یوه راپور کې په افغانستان کې د نشه يي توکو د قاچاق او کښت د کموالي خبره کړې ده؛ خو د ایران د نشه یي توکو د کنټرول ادارې ویلي وو، چې په افغانستان کې نه یوازې دا چې د تریاکو کښت کم شوی نه دی، بلکې څو چنده زیات شوی هم دی.
پنځلسم: انساني قاچاق
په افغانستان کې د نشه یي توکو د قاچاق سربېره انساني قاچاق هم زیات شوی، چې د انساني قاچاق مرکزونه په لویو ښارونو کې په ښکاره ډول فعالیت کوي.
د انساني قاچاق دا مراکز د طالبانو د یو شمېر سیمه ییزو قوماندانو ځانګړی ملاتړ له ځانه سره لري او یو شمېر ځوانان په قاچاقي لارو د ایران په ګډون، ترکیې او لویدیځو هېوادونو ته لېږي.
د وروستیو راپورونو له مخې؛ سږکال په قاچاقي توګه برېتانیې ته د تلونکو او یا ورغلو افغانانو شمېر له نورو ټولو کډوالو زیات دی او په لاره کې د نورو کډوالو په پرتله د افغانانو د مړینې او وژنې کچه هم ډېره ده.
فرانسه او جرمني هغه هېوادونه دي، چې پکې د افغان کډوالو شمېر په دویم مقام کې راغلی دی.
د ترکیې د دولتي شمېرو له مخې؛ له ۲۰۲۱ کال را په دېخوا یې په دغه هېواد کې د انساني قاچاق وړونکو په ګډون له ۳۰ زرو زیات افغانان نیولي، چې په قاچاقي لارو یې اروپا ته د تګ هوډ درلود.
د انساني قاچاق یوه بله برخه په منځنۍ ختیځ کې د جګړه ییزو وسله والو په توګه له یو شمېر افغانانو څخه استفاده ده.
د عراق د شفق نیوز د وروستي څېړنیز راپور له مخې؛ هغه ۱۲ وسله وال چې په سوریه کې د ایران د ملاتړو پر پوځي اډې د امریکا په برید کې وژل شوي وو، افغانان وو.
دا دولس وژل شوي کسان د فاطمیون د لېوا برخه وو، چې ځینې یې په قاچاقي ډول ایران ته تللي او پرته له دې چې په فاطمیون کې شمولیت وکړي او سوریې ته د جګړې لپاره لاړ شي بله لار یې نه لرله.
شپاړلسم: د معدنونو چور
یو ډېر مهم بحث چې هغه د افغانستان معدنونه دي، دا مهال د طالبانو له خوا په ډېره ارزانه او غیرمسلکي او غیرقانوني توګه په قرارداد ورکړل شوي دي.
د دغو قراردادونو یوه لویه برخه شخصي جېبونو ته ځي او نړۍوال مارکیټ ته په کتو د افغانستان معدنونه په ډېره ناچیزه بیه پلورل شوي دي/کیږي.
طالبان له یوې خوا د یوه نظام په توګه د معدنونو استخراج په قرار داد ورکوي؛ له بلې خوا سلګونه کوچني او لوی معدنونه د دغې ډلې د وسله والو له خوا په شخصي ډول کېندل کیږي.
د افغانستان انټرنشنل پښتو د یوه راپور پر بنسټ د بدخشان یو شمېر معدنونه د دغې ډلې د وسله والو له خوا په شخصي ډول کېندل کیږي، چې ګټه یې هم د همدغو قوماندانو جېبونو ته ځي.
د افغانستان په طبیعي زېرمو کې یو غټ کان د بدخشان په کران منجان ولسوالۍ کې د لاجوردو کان دی، چې یوازې شاوخوا یونیم سل د کېندنې غارونه لري، چې د را رسېدلو معلوماتو له مخې؛ دغه کان د وردوج ولسوالۍ د طالبانو د ۲۱۷ عمري قول اردو قوماندان په واک کې دی، چې مشري یې د طالبانو دوه ځواکمن غړي، د دغې ډلې لوی درستیز قاري فصیح الدین او مولوي امان الدین منصور کوي.
دغه دوه لوړ پوړي بدخشاني طالب مشران د جمهوریت د پیل له څو کلونو راهیسې تر دې مهاله د دغو کانونو په بې قانونه کېندنو او قاچاق کې لاس لري.
د بدخشان د لاجوردو کان د غیر قانوني استخراج قراردادونه د دغو دوو طالب چارواکو د استازو له خوا ترسره کیږي او پیسې یې د وسله والو ترڅنګ دغو مشرانو ته رسیږي.
د بدخشان بل ستر کان سره زر دي، چې د دې ولایت د راغستان ولسوالۍ په وېکادور سیمه کې موقعیت لري.
ځايي سرچینې تاییدوي، چې دغه کان د لغمان اوسني امنیه قوماندان مولوي نجیب الله بدخشاني په واک کې دی، چې هره میاشت میلیونونه افغانۍ عواید ترې تر لاسه کوي.
مولوي نجیب الله بدخشانی د راغستان ولسوالۍ اوسیدونکی دی، چې سلګونه وسله وال په خپل کنټرول کې لري.
په دغه ستر کان کې د دغه طالب چارواکي وسله وال موجود دي او کان په نامسلکي ډول استخراجوي او په قرارداد یې ورکوي.
دا هم د بدخشان د لویو کانونو په قطار کې شمېرل کیږي او د دغه ولایت په شیوه ولسوالۍ کې موقعیت لري.
د سرو زرو دغه کان په بدخشان کې د طالبانو د یوه ځايي قوماندان نظام الدین چې د ارغنجخواه ولسوالۍ اوسیدونکی دی، په کنټرول کې دی.
د سرچینو د معلوماتو له مخې، په دغه کان کې هم د دغه طالب ځايي قوماندان وسله وال موجود دي او ګڼ وسلوال یې د کېندونو پرمهال څارنه او امنیت نیسي.
په تېر جمهوریت کې د وخت حکومتونو له چینایي او ترکي کمپنیو سره د بدخشان د دوو سترو کانونو، د راغستان د سرو زرو او په کران منجان ولسوالۍ کې د لاجوردو کانونو د قراردادونو د لاسلیکولو هڅې کړې وې؛ خو وروسته معلومه شوه، چې د دغو سیمو امنیت خراب دی او دغه بهرنۍ کمپنۍ نه شي کولی هلته قانوني او فني استخراج وکړي.
په بدخشان کې د تېر جمهوریت پرمهال ځینو ځايي دولتي او غیر دولتي زورواکو او د ولسي جرګې ځینو استازو وسله والې ډلې جوړې کړې وې؛ ترڅو د کانونو سیمې ناامنه کړي او غیر قانوني کېندنو او قاچاق ته لارې هوارې کړي او پیسې دوی ته ورسیږي.
یو وخت دغه وسله وال د دولتي او غیر دولتي ځايي زورواکو له کنټروله وځي او د یو بل مخالف کیږي ، چې ځینو د ولسي جرګې استازو په پارلمان کې وویل، چې د بدخشان په کانونو کې غیرقانوني کېندنې روانې دي او حکومت باید عملیات وکړي.
د طالبانو اوسنی لوی درستیز او د جمهوریت پرمهال په دغه ولایت کې د طالبانو جنګي مشر قاري فصیح الدین له لومړنیو بدخشي طالبانو څخه دی، چې له طالبانو سره یوځای شو.
قاري فصیح الدین په پاکستاني مدرسو کې روزل شوي طالب وسله وال ګروپونه سره یوځای منظم کړل او د جمهوریت لپاره لوی سرخوږی جوړ شو.
د یادولو ده، چې بدخشان د هغو ولایتونو په قطار کې و، چې هغه مهال یې د افغانستان په ملي اردو کې زیات سرتیري درلودل.
د جمهوریت د مهال حکومت په بدخشان کې څو ځله عملیات وکړل او ولسي پاڅون کوونکي وسله وال یې هم وګمارل؛ خو له سختو جګړو وروسته پر کانونو د کنټرول هڅه ناکامه شوه او کلونه په دغه ولسوالیو کې کانونونه د بدخشي طالبانو په کنټرول کې پاتې شول.
د طالبانو ډلې ته د بدخشي طالبانو ورتګ مشروع و، دوی له کندهاري طالبانو د یوه قرارداد په اساس چې د بدخشان د کانونو کنټرول به یوازې د بدخشان طالبانو په ولکه کې وي، یو ځای شول.
د دغې برخې د پایلې په توګه ویلی شو، چې کټ مټ دې ته ورته د ننګرهار په خوږیاڼو، شېرزادو، حصارک، ګوشته او یو شمېر نورو سیمو کې معدنونه د سیمه ییزو قوماندانانو په کنټرول کې دي او په شخصي ډول یې پلوري.
اولسم: د روزنیزو مرکزونو تضعیف
د جمهوریت له سقوط وروسته ګڼو د پوهنتونونو استادانو، د ښوونځیو ښوونکواو د روزنیزو چارو متخصصینو افغانستان پرېښود او یو شمېر چې په افغانستان دننه پاتې وو، یوازې په دې بهانه چې ځینو یې په موسساتو او حکومتي څوکیو دندې ترسره کړې وې له دندو ګوښه شول.
ښځینه استادانې پر کور کېنول شوې او د افغانستان روزنیز نظام له یوه پېچلي کړکېچ سره مخ شو.
د طالبانو د لوړو زده کړو وزارت د معلوماتو له مخې، یوازې د کابل پوهنتون له ۴۰۰ زیاتو استادانو دندې پرېښي او له افغانستانه وتلي دي.
په دغو استادانو کې یې ۴۷ کسان (پي اېچ ډي) وو او پاتې نورو یې د ماسترۍ تر کچې د افغانستان دننه او بهر زده کړې کړې وې.
په تېرو دېرشو میاشتو کې دغې ډلې په ټول افغانستان کې نېږدې ۱۰۰۰ تنه بې تجربې او د دغې ډلې غړي د استادانو په توګه ګومارلي دي.
د ګڼو پوهنتونونو لپاره داسې مشران ټاکل شوي، چې په علمي کادر کې شمولیت نه لري او له پوهنتوني چارو سره په پوره ډول نا اشنا دي، چې غوره بېلګه یې د بلخ پوهنتون لپاره د نوي مشر ټاکل دي.
اتلسم: کورنۍ جنګي ډلې او د نیابتي کورنۍ جګړې بستر سازي
د زور او جګړې له لارې د طالبانو بیا واک ته له رسېدو سره سم، د دغې ډلې پر وړاندې یو شمېر جنګي مخالفې ډلې رامنځته شوې، چې دې چارې په افغانستان کې د جګړې د اور د موجودیت تضمین کړی.
د افغانستان په یو شمېر شمالي ولایتونو کې د طالبانو له وحشته ډکو عملیاتو دغه پروسه لا چټکه کړه او دا مهال څو مخالفې وسله والې ډلې فعالې شوې دي.
د مقاومت د جبهې په ګډون، د ازادۍ جبهه او یو شمېر نورې وسله والې ډلې چې لا یې د فعالیتونو نښې ډېرې روښانه نه دي، رامنځته شوي او په اوږدمهال کې جګړه بېرته زیاتولی شي.
تراوسه په افغانستان کې جګړه نه ده درېدلې او پر رسنیو د جبري فشار له موجودیت سره سره بیا هم له افغانستان څخه د چاودنو او وژنو خبرونه راځي او د طالبانو د واکمنۍ له پیل څخه تر اوسه په پېښو کې زیاتوالی لیدل کیږي.
د مخالفو وسله والو ډلو موجودیت د سیمې یو شمېر هېوادونو ته دا فرصت هم په لاس ورکړی، چې پر دغو ډلو پانګونه وکړي او د طالبانو پر وړاندې یې د جګړې په قطار کې ودروي.
نولسم: د واک انحصار
که څه هم د دوحې په تړون کې طالبانو دا منلې وه، چې په افغانستان کې به د یوه ټولګډونه حکومت لپاره کار کوي؛ خو دغې ډلې واک ته په رسېدو سره ټول واک انحصار کړی او ان داسې نښې ښکاري، چې دولتي واک تر کندهاره محدود دی.
ملګرو ملتونو، امریکا او د سیمې هېوادونو په ځلونو دا ویلي، چې په افغانستان کې باید یو ټولګډونه حکومت رامنځته شي؛ خو طالبان بیا دا خپله کورنۍ چاره ګڼي او وایي، چې چا ته په خپلو کورنیو چارو کې د لاسوهنې حق نه ورکوي.
له همدې امله طالبان هم له یوې نړۍوالې انزوا سره مخ دي او هم په کورني چاپیریال کې له خنډونو سره مخ دي.
د طالبانو په لیکو کې د واک د انحصار په اړه کورني اختلافات هم رامنځته شوي دي؛ ځکه اکثره حکومتي څوکۍ د څو کورنیو تر منځ وېشل شوې دي.
د طالبانو د کورنیو چارو وزیر سراج الدین حقاني د هغو طالب مشرانو په ډله کې دی، چې خپل او خپلوان یې په لوړو څوکیو ګومارلي دي.
حقاني خپل ورور حافظ عزیز حقاني په کورنیو چارو وزارت کې د خپل ځانګړي سکرتر په توګه مقرر کړی، بل ورور یې انس حقاني له افغان شخصیتونو سره د تماس په کمېسیون کې غړیتوب لري، تره یې خلیل الرحمن حقاني د طالبانو د کډوالو او بېرته راستنېدونکو چارو وزیر او ماما یې مالي خان د ملي دفاع وزارت د مرستیال په توګه کار کوي.
د طالبانو د بهرنیو چارو وزیر امیر خان متقي خپل ورور محمد نبي متقي په بهرنیو چارو وزارت کې د ځانکړي سکرتر په توګه ګومارلی دی، بل ورور یې احمد الله متقي د هرات د اطلاعاتو او کلتور ریاست د مشر په توکه کار کوي، بل ورور یې امان الله افغان د طالبانو په فرهنګي کمېسیون کې غړیتوب لري، عبدالله متقي چې د کابل په شش درک کې د ریاض العلوم مدرسې مسوولیت په غاړه لري؛ په رسمي ناستو کې د مشرانو میلمنو په لومړي قطار کې ناست وي.
د طالبانو د کانونو او پټرولیم د شیخ شهاب الدین دلاور زوی مغفور الله شهاب په ازبکستان کې د طالبانو سفیر ټاکل شوی، بل زوي یې روح الله شهاب د طالبانو د ریاست الوزراء اقتصادي معاونیت کې رییس دی، وراره یې مهدي الله احساس په بهرنیو چارو وزارت کې د یوه ریاست مرستیال او زوم یې شمس الدین احمدي په کابل ښاروالۍ کې د دويمې ناحیې د رییس په توګه کار کوي.
د موندنو پر بنسټ، د طالبانو د کورنیو چارو وزارت مرستیال محمد نبي عمري چې د خوست اوسېدونکی دی، خپل ورور یې حافظ راشید د خوست د امنیه قومندان په توګه ټاکلی دی.
د تر لاسه شویو معلوماتو پر بنسټ؛ د طالبانو د اوبو او برېښنا د وزیر عبدالطیف منصور زوی عارف الله منصور د افغانستان د سرې میاشتې د رییس په توګه کار کوي.
دا له لسګونو او سلګونو بېلګو څخه ډېرې کوچنۍ بېلګې دي، چې روښانوي طالبانو واک په خپل منځ کې وېشلی او په لوړو څوکیو یوازې د دې ډلې ملګري او د کورنۍ غړي د کار کولو حق لري.
شلم: د پاسپورټ بې ارزښتي
که څه هم د افغانستان پاسپورټ د طالبانو له واکمنۍ مخکې هم بې اعتباره و؛ خو د طالبانو د واکمنۍ په راتګ سره د افغانستان پاسپورټ د نړۍ د ټولو هېوادونو څخه وروستی پاسپورټ وګڼل شو، چې د اعتبار کچه یې تر ټولو کمه ده.
په ۲۰۱۸،۲۰۱۹ ا،۲۰۲۰ او ۲۰۲۱ کلونو کې د افغانستان پاسپورټ بې ارزښته و؛ خو د نړۍ بې تر ټولو اعتبار ترینه پاسپورټ نه و، چې هغه کم اعتبار هم د طالبانو د واکمنۍ په راتګ سره ترې واخیستل شو.
د پاسپورټ اعتبار په اقتصادي وضعیت، نړۍوال تعامل، رسمیت پېژندنې، جګړه ییز حالت، سیاسي ثبات، د بشري حقونو وضعیت او د پاسپورټ ورکولو په پروسه کې احتمالي فساد ته په کتلو ټاکل کیږي، چې دا مهال په افغانستان کې پورته ټول ذکر شوي موارد له کړکېچ سره مخ دي.
له دې سره - سره چې د افغانستان پاسپورټ په نړۍ کې د اعتبار له مخې وروستی پاسپورټ حسابیږي؛ خو د دغه پاسپورټ د اخیستو پروسه تر ټولو ډېره ستونزمنه او سخته ده.
یویشتم: د ملي بېرغ او ملي سرود له منځه تلل
افغانستان او د افغانستان خلکو د طالبانو له واکمنۍ سره یو بل زیان د ملي بېرغ او ملي سرود په له منځه تللو کې کړی دی، دا مهال افغانستان خپل ملي بېرغ په ملي او نړۍوال سټیج له لاسه ورکړی دی.
ملي بېرغ چې ټولو افغانانو ته د منلو وړ و او د یوې ملي جرګې د تایید له مخې ټاکل شوی و، ځای یې د یوې جګړه ییزې ډلې بېرغ نیولی دی او همداراز ملي سرود هم له منځه تللی او پر ځای یې طالبي ترانې غږول کیږي، چې د طالبانو دا سپین بیرغ او ترانې د ۴۰ میلیونو انسانانو تایید له ځانه سره نه لري.
دوه ویشتم: په جبري دود د افراطي تفکر عملي کول
د طالبانو ډلې په افغانستان کې د امر بالمعروف او نهې عن المنکر په نوم یو وزارت رامنځته کړی، چې د دغې ډلې محتسبین دا حق لري، چې په ټولو دولتي، غیر دولتي ادارو او عامو وګړو څار وکړي او پر دوی د اسلام په نوم هغه لار عملي کړي، چې د دغې ډلې له خوا رامنځته شوې ده.
د دغه وزارت له جبري کړنو هره ورځ راپورونه خپریږي، د موسیقي اورېدونکي ګواښل کیږي، هغه کسان چې ږیرې خریلي دي ځپل کیږي، پر طالبي حجاب ټینګار کوي او ان په ځینو مواردو کې یو شمېر ځوانان او مېرمنې بندیانوي.
دغې ډلې د رسنیو ګڼ خبریالان بندیان کړي، د مدني ټولنې غړي یې ګواښلي او شکنجه کړي دي.
همداراز طالبانو د افراطي تفکر د ترویج او له دغه فکره د دفاع لپاره په کابل کې د ټولنیزو رسنیو لپاره یو شمېر چلوونکي په دندو ګومارلي، چې په ټولنیزو شبکو کې د طالبانو په اړه تبلیغات او ضد تبلیغات وکړي.
دوی په کابل کې په درېیو جلا ډلو کې د طالبانو په اړه د مثبتو تبلیغاتو، له جهاد او اسلام څخه د دفاع په نوم د یو شمېر افراطي افکارو په موخه فعالیت کوي.
د کورنیو چارو وزیر سراج الدین حقاني د بدري مجازي فدایان، د دفاع وزیر ملا یعقوب عمري مدافعان او د استخباراتو رییس عبدالحق وثیق اماراتي ابابیل په نوم ځانګړې او جلا ډلې لري، چې په ټولنیزو شبکو کې په بېلابېلو نومونو فعالیت کوي.
درویشتم: د نړۍوال اعتبار له منځه تلل
افغانستان د نړۍوال اعتبار له رکود سره مخ دی او دا مهال په سیمه ییزه او نړۍواله کچه هغه اعتبار چې په وروستیو شلو کلونو کې د حکومتولۍ، خپلواکو او ولسواکو بنسټونو، د مدني ټولنې، د بیان ازادۍ، د مېرمنو د حقونو او د زده کړو په برخه کې تر لاسه کړی و؛ له لاسه ورکړی دی.
دا اعتبار ورځ تر بلې مخ پر ځوړ دی؛ ټول نړۍوال کنوانسیونونه، تړونونه او رسمي سیاسي تعاملات له منځه تللي، نو له همدې امله افغانستان له نړۍوال اعتبار څخه بې برخې شوی دی او دغه هېواد ته ټوله نړۍ د یوه مافیايي بانډ په سترګه ګوري.
څلرویشتم: د ولسواکو بنسټونو له منځه وړل
د طالبانو د واکمنۍ په رامنځته کېدو سره په افغانستان کې د زعامت د انتخاب ولسواک دود له منځه ولاړ، ټاکنې، پارلماني بنسټونه، ولایتي شوراګانې او د لوړ رتبه دندو د انتخاب مسلکي او تخنیکي ادارې له منځه تللي دي.
دغې چارې له افغانستان سره د نړۍوالې ټولنې علاقه هم کمه کړه او د سیمې په کچه یې اوپراتیفي تعاملاتو ته لار پرانیسته.
د واکمنو په ټاکلو کې د ملت د انتخاب حق له منځه ولاړ او دغې چارې د بین النسلي او بین الملتي تعاملاتو تر منځ د واټن د رامنځته کېدو پروسه چټکه کړې ده.
پنځه ویشتم: د دیني اقلیتونو ځپل
طالبانو له اوله د دیني او مذهبي اقلیتونو په ځپلو پیل کړی دی.
د دغې ډلې د یو شمېر مبلغینو او ځینو مشرانو هغه غږونه چې خپاره شوي پکې د دیني او مذهبي اقلیتونو پر وړاندې کرکه ښکاري.
د افغانستان لویه برخه هندو باوره او سیکان له افغانستانه ووتل، ځینې یې د جمهوریت پر مهال د طالبانو د بریدونو ښکار شول او پاتې نور یې په افغانستان کې اوس د طالبانو له خوا ځپل کیږي.
د شعیه، بریلوي، پنج پیري، اهل حدیث، تبلیغي او په یو شمېر نورو نومونو طالبانو ځینې دیني علماء او د دغو لارو پیروان ځپلي او غوره بېلګه یې د طالبانو د لوړو زده کړو د وزیر ندا محمد ندیم خبرې دي، چې یو شمېر مذهبي ډلې کافرانې بولي او وايي، چې پر وړاندې یې باید طالبان بې فکره پاتې نه شي.
د نړۍوالې مذهبي ازادۍ په اړه د متحده ایالاتو تېره میاشت ویلي وو، چې په افغانستان کې د مذهبي ازادۍ وضعیت په دوامداره توګه خرابیږي؛ ځکه چې سیاسي افراطي ډلې چې ادعا کوي د اسلام استازیتوب کوي، لکه طالبان، په سیمه کې واک ته رسېدلي دي.
د بېلابېلو مذهبي ډلو کډوالۍ د هېواد په ټولنیز جوړښت کې تشه رامنځته کړې ده او دا تشه ورځ تر بلې په یوې عقدې بدلېدونکې ده.
شپږویشتم: د سیمه ییزو ترهګرو ډلو ملاتړ
که څه هم طالبان د رهبرۍ په کچه په ځلونو ویلي، چې افغانستان د هېڅ یوې وسلوالې ترهګرې ډلې ملاتړ نه کوي؛ خو سلګونه داسې بېلګې شته چې طالبان په سیمه کې د (ټي ټي پي) ملاتړ کوي او د افغان ځواکونو یو شمېر وسلو ته یې هم لاسرسی پېدا کړی دی.
له (ټي ټي پي) سره د پاکستان د حکومت د مذاکراتو د پروسې پیل او د منځګړي په توګه د طالبانو د رول لوبول هم دا روښانه کوي، چې د پاکستان له تحریک طالبان ډلې سره د افغانستان د طالبانو اړیکې له بل هر چا پیاوړې دي.
د ازبکستان اسلامي غورځنګ (IMU)، د تاجکستان انصارالله، د تاجکستان اسلامي تحریک، د ختيځ ترکستان اسلامي غورځنګ (ETIM)، د پاکستاني طالبانو تحريک (TTP) او د هغه اړوند کوچنۍ څانګې، لښکر طیبه (LeT) او جیش محمد (JeM) هغه ډلې دي، چې په ښکاره ډول په افغانستان کې فعالیت کوي او د طالبانو له مستقیم او غیرمستقیم ملاتړ څخه برخمنې دي.
اوه ویشتم: رواني بې ثباتي
د طالبانو د واکمنۍ له پیله په افغانستان کې رواني بې ثباتي مخ پر ودې او د اوج پوړیو ته رسېدلې ده.
د رواني مسایلو بنسټونه، د ملګرو ملتونو د بشري مرستو د همغږۍ دفتر، د روغتیا نړۍوال سازمان او ګڼو نورو بنسټونو راپورونه ورکړي، چې په افغانستان کې مېرمنې له رواني ستونزو سره مخ دي.
ماشومان دویمه ډله انسانان دي، چې له رواني بې ثباتۍ څخه کړیږي او درېیمه ډله هغه نارینه دي، چې عمرونه یې له ۱۸ کلونو څخه پورته دي.
د افغانستان، پاکستان او هند د ښځو د حقونو شبکې د راپور له مخې؛ په سلو کې ۸۸،۴ افغان ښځې د پولیسو او محاکمو خدمتونو ته لاسرسی نه لري، چې له امله یې رواني بې ثباتي رامنځته شوې ده.
دغه شمېر د افغان ښځو د وضعیت او په پاکستان او هند کې د کډوالو ښځو پر ژوند د طالبانو د حکومت د اغېزو په اړه د دغې شبکې په درېیو راپورونو کې راغلي.
دا څېړنه له ۲۰۲۱ څخه تر ۲۰۲۳ کال پورې په افغانستان، پاکستان او هند کې له سلګونو ښځو سره د مخامخ خبرو، انلاین مرکو او د پوښتنلیکونو د وېش پر بنسټ ترسره شوې ده.
دا څېړنه د افغانستان په ۱۱ ولایتونو کې له ۵۰۰ مېرمنو سره په بلخ، بامیان، هرات، جوزجان، کابل، کندز، لغمان، ننګرهار، نیمروز او پکتیا کې مخامخ مرکې او په پنجشیر کې د انلاین مرکې ترسره شوې دي.
د دې څېړنې له مخې؛ په افغانستان کې ۸۶ سلنه ښځې رواني ستونزې لري.
د ځوانانو اکثریت برخه د نامعلوم برخلیک له امله له رواني بې ثباتۍ سره مخ دي، چې له امله دا بې ثباتي ورځ تر بلې د ترویج په حال کې ده.
اته ویشتم: د افراطي مدرسو ډېرښت
په تېرو څو لسیزو کې په افغانستان او پاکستان کې د افغانستان لپاره د مدرسو موجودیت د افراطي جګړو د شدت تر څنګ د عصري او ديني علومو تر منځ واټن او عقده رامنځته کړې ده.
مګر د طالبانو په بیا واک ته رسېدو سره د مدرسو د جوړېدو چارې دومره چټکې شوي، چې ساری یې په تېرو سلو کلونو کې نه لیدل کیږي.
د طالبانو د پوهنې وزارت رسمي معلومات ښيي، چې دا مهال په افغانستان کې د دیني زده کړو څه باندې۱۵۴۰۰ زره مرکزونه فعالیت لري، چې ۱۱ زره یې نارسمي مدرسې او ۴۴۵ غیر رسمي دارالحفاظونه دي.
د طالبانو د قوماندانانو دغو مدرسو په افغانستان کې د مذهبي توندلارۍ لمنه په چټکۍ سره پراخه کړې ده.
دا د اندېښنې خبره ده، چې د افغانستان نېږدې څلوېښت میلیونه نفوس ته له پنځلس زرو زیاتې داسې مدرسې جوړې شي، چې پکې یوازې افراطي تفکر تدریسیږي.
نهه ویشتم: د ملي روایتونو له منځه تلل
د حکومتونو او نظامونو د پاېښت لپاره اړینه ده، چې ملي روایتونه تقویه شي او د ملي سمبولونو په توګه ترې استفاده وشي، چې همدا روایتونه د ملي سرو کرښو په معنا کارول کيږي.
طالبان په لوی لاس رامنځته شوي ملي روایتونه ړنګوي؛ لکه د غازي امان الله خان او د امانیه دورې او ازادۍ په باب رامنځته شوی او غښتلی روایت؛ خو طالبان هڅه کوي، چې د افغانستان د ازادۍ کرېډیټ له نوموړي واخلي او په شعوري ډول د خپلې ډلې او ملا عمر روایت غښتلی کړي.
د افغانستان ملت د یوه لرغوني روایت په توګه د طالبانو اوسنی روایت چې دوی یې په ملي جامه کې د وړاندې کولو هڅه کوي، منلو ته تیار نه ښکاري.
دېرشم: د ژبنیو او قومي اختلافاتو زیاتېدل
د طالبانو د واکمنۍ له بیا راتګ سره په افغانستان کې د قومي شخړو، اختلافاتو او ناندریو سلسله لا غښتلې شوه او دا چاره په اوږدمهال کې د یوه ملت په توګه افغانستان ته لوی خنډونه جوړ کړي.
که څه هم د طالبانو اصلي طالبي تفکر د یوه قوم پر بنسټ نه دی جوړ شوی؛ ځکه چې دا ډله د یوې مذهبي افراطي ډلې په توګه خپل ځانګړي اهداف تعقیبوي؛ خو په لوی لاس د یو شمېر اقوامو له نظره غورځول د دې سبب شوي دي، چې په افغانستان کې د قومي شخړو، عقدو او ناندریو له پاره لاره هواره شي.