که څه هم طالبانو په لومړی خبرپاڼه کې وویل چې دوه اړخېزو اړیکو پر پیاوړتیا خبرې شوې او بندي ته هیڅ اشاره نه وه، خو تر اوسه نه د امریکا د بهرنیو چارو وزارت او نه هم زلمي خلیلزاد د امریکايي بندي له خلاصون علاوه له طالبانو سره دوه اړخېزو اړیکو په اړه کومه رسمي خبرپاڼه نه ده ورکړې.
دا په نږدې څلورو کلونو کې لومړی لوړ پوړی امریکايي پلاوی دی، چې افغانستان ته سفر کوي.
تر دې مخکې هم په قطر او عربي متحده امارتو کې د امریکا استازو له طالبانو سره ناستې او خبرې کړې دي او په ځانکړي توګه یې د امریکايي بندیانو په تړاو مذکرات کړي دي. د دغه پلاوي مشري د ډونلډ ټرمپ نږدې همکار او مشهور امریکايي سوداګر اډم بوايلر کوله.
بل ځای لیکي: خپلو همکارانو ته مې وویل، چې هیندکي (اوسني چهلستون) ته ولاړ شئ او د نوروز ورځ ښه شانداره ولمانځئ او خوښ اوسئ
کاندید اکاډمیسین محمد اعظم سیستاني لیکي:
« د اعلیحضرت شاه امان الله د سلطنت پرمهال به د نوروز په ورځ پاچا د یوې وینا تر اورولو روسته دغه ورځ د قولبه کولو په جشن پیلوله، قولبه کول به پخپله پاچا امان الله پیل کړل، اعلیحضرت په دغه ورځ بزګري جامې اغوستلې او ملا به یې په یو څادر تړله، په خپل لاس به یې زغ پر غوايي تاړه او په سپارې پسې به روان، زمکه به یې څیرله، هغه په خپل دې کار بزګري او کرکېلې ته ارزښت ورکاوه. په دې ورځو کې به له ټول هېواده ښه روزل شوي څاروي او مرغان د ده له مخې تېرېدل او ده به بریالیو بزګرانو او څارویو روزونکیو ته ډالۍ و سوغاتونه ورکول، نیالګي به یې کېنول او په دې توګه د نوروز په جشن کې د دهقان میله له همدې ورځې پیل شوه» چې روسته بیا د هېواد په رسمي کالهېنداره کې ځای ورکړل شو.
پاکستان په ۱۹۴۷ کې وزېږول شو.د سړې جګړې په ترټولو تودو شېبو کې. دویم نړیوال جنګ نوی پای ته رسېدلی و. سوسیالیستي شوروي نیمايي اروپا لاندې کړې وه او مخ په جنوب راروانه وه. انګلو- امریکا د پیاوړې کېدوني شوري اتحاد ویرې په سر اخیستې وه.
شوروي په ماتریالیستي نظريې ولاړ و او دا د اسلامي نړۍ لپاره ګواښونکې ایډیولوژي وه. له هند څخه بېل شوي مسلمانان، چې وجودي منطق یې اسلامي نظریه وه ښه په جوش و خروش کې ول. پاکستان ته په اووه کلنۍ کې د سیاتو SEATOاو په اته کلنۍ کې په سنتو CENTO کې غړیتوب ورکړل شو،چې یو یې جنوبي اسیا او بل یې منځني ختیځ ته د کمونیزم د ورخپرېدا د مخنیوي لپاره جوړ شوي وو. پاکستان په چټکۍ د یوه پوځي هېواد په توګه سر راپورته کاوه، چې تر غاښو پورې په افراطیت او ایډیولوژیکه غوسه هم وسلهوال و. په زرګونو سیاسي – استخباراتي مدرسې پکې جوړې شوې او د لویدیځ تبلیغاتي کارخونې او فکري مرکزونه یې هم ترشا وو.
پاکستان لا دېرش کلن شوی نهو چې لویدیځ د افغان هېوادمشر محمد داود له پلوۍ ناهیلی شو او داسې یې احساس کړه، چې دغه ملتپال مشر غواړي د افغانستان ناپلوي وساتي، بلکې ورو ورو د شوروي خواته ورښوییږي. د کیڼ اړخو تر کودتا لږ وخت روسته شوروي په افغانستان راوبلوسل. د افغانستان خلکو یې په وړاندې مبارزه پیل کړهاو د پاکستان غوا لنګه شوه. سړه جګړه دلته توده شوه. پاکستان د لویدیځ په اورلګوني د سړې جګړې بټۍ اورغړنه کړه او افغانان یې د دغې بټۍ خاشاک کړل.
له ۱۹۷۹ تر ۱۹۸۷ پورې د ISI مشر جنرال عبدالرحمان چیغې کړې: « کابل باید وسوځي!» او همداسې وشول. دا مهال د نړۍ ټولې وسلې پاکستان او په هغه کې مېشتو نړیوالو افراطي جهادي ډلو ته راروانې وې. عربان، پنجابیان، چین و چیچین، منځنۍ اسیا والا او نور. شپېته زره استخباراتي مدرسو او معهدونو په ټول توان د جګړې ايډیولوژیک بشري ځواک تولیداوه، افراطیت ورځ تر بلې چاغېده، د وسلو ترڅنګ تبلیغاتي دستګاوې، راډیوګانې او روسته تلویزیونونه په خرپ لګیا وو. شوروي چې ړنګ شو، د سړې جګړې میراثي ډلې پاتې شوې او پاکستان. ټول فکر په دې متمرکز و، چې دا جوړ شوی دیو څنګه مدیریت شي او چېرته یې بوخت وساتي؟ د هندوستان په وړاندې، د افغانستان په ضد، په کور دننه د بلوڅو، پښتنو او نورو ناخوښو ولسونو په ضد.
پوځي پاکستان تر یوې مودې له دغه افراطیت څخه د څښنده اشغال Forward Policy او ستراتيژیک عمق Strategic Depth پالیسیو لپاره ګټه پورته کړلای شوه. په تېره بیا د ۲۰۰۱ کال د سپتمبر تر یوولسمې پېښې وروسته، چې یو ځل بیا د پاکستان مېښې نرکټی وزېږاوه او د لویدیځ غوا غولانځ پرې راپرېښوده. په سیمهییزو لوبو کې لوبېدلی پاکستان دومره سپینسترګی شو، چې په یوه وخت کې یې دوه سره سیال ځواکونه تېرایستل. له یوې خوا یې امریکا رالوشله او له بلې خوا یې له چین سره پټه و ښکاره یارانه خوږه کړې وه. دې کیسې لکه چې لویدیځ ته خوند ورنهکړ. د اوکراین له جګړې، په منځني ختیځ کې له خونړیو پېښو او د اسراییل له بدمستۍ وروسته داسې څرګندیږي، چې نړۍ یوې بلې جیوپولیتیکې زمانې ته ورننوځي.
ایا د پاکستان دنده پای ته رسېدلې؟
د دوو اټومي ډېریو په سر ناست پاکستان لکه چې نور هغسې پهکار نه دی، چې اویاکاله پخوا و.
دا دوه اټومي ډېرۍ یوه یې اتومي وسله ده او بله یې تولید کړی افراطیت دی، چې اوس نو په پاکستان کې هم نهځاییږي. شوروي نور نهشته او ښايي په دې نوي پړاو کې نور نو نه چین او نه هم منځنۍ اسیا و روسیه په هغو نیابتي ايدیولوژیکو افراطیونو ډارول کېدلای شي، چې پاکستان یې تولید او مغزمينځنه په ټېکه اخیستې ده او نه هم لویديځ د هغوی د بوخت ساتلو لګښتونه نور پرې کولای شي.
منځنی ختیځ هم بدل شوی دی. اسرائیل خپل ټول مهم دښمنان له پښو غورځولي دي او له ایران سره حالات ترینګلي دي. په پاکستان او منځني ختیځ کې افراطي اورپکي ښايي نور په کار نهوي، بلکې ښايي لا نوي نظم ته په ګواښ بدلیدونکي هم وي. له همدې کبله لوبه بدلیدونکې ښکاري.
تر پاکستان لاندې د باروتو ډېرۍ ورو ورو اور اخلي. بلوڅو سرمچارو د پاکستان په پوځيانو ځمکه سره تبۍ ګرځولې ده. پښتانه هم له خښمه ایشي. پاکستاني طالبان ورته لیوني شوي او هره ورځ چاودنې و وژنې. د لومړي ځل لپاره پوځ له سیاسي اړخه سره ویشلی دی.
د لوبې د بدلون یوه نښه خو دا ده، چې هغه سرچینې اور اخلي، چې د ساړه جنګ پرمهال مهمې ګڼل کېدې. د حقانیې مدرسې کارېزماتیک افراطي شیخان یو یو وژل کیږي، د ملا فضل رحمن او نورو اورپکو ډلو مشران یو یو په نښه کیږي. ملا، عام وګړی، سیاستوال او بل هرڅوک چې وژل کیږي، ګوته پوځ ته نیسي او پوځ د تل په شان هندوستان او افغانستان ته د ملامتیا مخ ورګرځوي.
« یه جو دهشتګردي هې، اس کې پیچي وردي هې!»چیغې د هرچا په خوله دي. د پاکستان اقتصاد ړنګ دی او د پوځ د وحشیانه چلند له کبله په پښتنو، بلوڅو او نورو لږکیو کې د بېلتون پالنې حس ورځ تر بلې پیاوړی کیږي. هره ورځ په مدرسو او جوماتونو کې چاودنې دي او د پاکستان هغه ایډیولوژیک حیثیت چې د زېږېدا په زمانه کې و، اوس نه شته. ملا، جومات او مدرسې، چې یومهال پاکستاني پوځ ته تقدس ورکاوه او د اسلام ساتونکی پوځ یې باله اوس هغه هم چیغې وهي، چې: « یه جو دهشتګردي هې، اس کې پیچي وردي هې!»له دې چېغو سره سم، پوځ ټوپک پرې راواړوي،نه ملا پرېږدي او نه جومات و نه مفتي و شیخ و طالب.
په پراخه پیمانه د زاړه ساړه جنګ د پای ته رسېدا یوه نښه خو د پاکستان دا حالت او په تېره بیا په پاکستان کې دننه د افراطیت د تولید د مراکزو او متفکرو مغزو له منځه وړل دي، چې خورا په سیستماتیکه بڼه راړنګیږي، بله نښه یې د سړې زمانې د تبلیغاتي ماشین له کاره غورځول دي. د امریکا حکومت په یوه ډراماتیکه پرېکړه کې د امریکا غږ، ازادۍ راډیو او یوشمېر نورو رسنیو د کار دوام ځنډولی دی. په دغو رسنیو ډېره پانګونه شوې وه او لګښت یې هم ډېر و. په سیمه کې یې اوس ګڼ اورېدونکي او لیدونکي لرل. په افغانستان کې مېشت خلک او ډیورند ته څېرمه ولسونه چې د واکمن استبداد له لاسه اطلاعاتو ته لاسرسی نه لري، همدا رسنۍ يې ته غوږ او سترګې وې. څه وشول چې له دې ټولو پېښو سره هممهال نوره نو د دوی اړتیا پای ته ورسېده؟
که نه دا یوازې اقتصادي ستونزه ده او امریکا غواړي، خپل لګښتونه راکم کړي؟
دا مهمې پوښتنې دي.د ایران او چین په وړاندې به د لویديځ سیاستونه څه وي؟ ایا په نوې لوبه کې به لویدیځ هغسې سره یولاس وي، لکه د سړې زمانې پرمهال چې و؟ که نه دا ځل اروپا خواشینې و غوسه ده؟
د اوکراین له جګړې را وروسته اروپا یو ځل بیا راویښه شوې او په فکر کې ده، چې څه وکړي؟ ایا د نړیوالو سیالیو په ډګر کې هماغسې په پټو سترګو له انګلو – امریکا سره ودریږي؟
نړۍ به له تولید شوي افراطیت سره څه کوي؟ دا سمه خبره ده، چې دوی یې سرغنې په نښه کوي او وژني یې، خو د سړې جګړې پرمهال او بیا له ترهګرۍ سره په تشپه نامه جګړه کې دا ډلې دومره ډېرې روزل شوي دي، چې اوس یې مدیریت او په ټولنو کې بېرته ادغام ناشونی بريښي. له ترکیې، سوریې، عراق نه رانیولې تر منځنۍ اسیا و د چین تر سینکیانګ او هاخوا تر تاتارستان پورې د باروتو له دې زېرمه شویو باروتو سره به څه پېښ شي؟
یوڅرښنده او د لړو ترشا انځور خو یې دا دی، چې په سپینو، تورو، شنو او برګو بیرغونو یې سره ویشي او جنګوي یې، دومره یې سره جنګوي، چې سره خلاص شي. په دې کې به لویدیځ بریالی شي، که نه؟ خو دا سیمه به د یویشتمې پېړۍ په سوځېدلې ځمکه بدله کړي او یوه لویه تمدني حوزه به د اور خوراک کړي. اسیا په اقتصادي زبرځواک بدلېدونکې ده ایا په دې نوې لوبه کې به د اسیا د اقتصادي ودې و مرکزیت کېدو لپاره خنډ جوړول هدف وي که د هغې مالکیت؟
د سیمې او نوې لوبې تګلوری به د پورتنۍ وروستۍ پوښتنې ځواب روښانوي. ترهغو په همدې پوښتنو فکر کول بویه، ګوره که ځوابونه یې پیدا شي.
وړومبی عامل دا دی چې د پاکستان په دولتي نظام کې د پوځ د نفوذ د زیاتیدو له امله دغه نظام زیات پنجابي شوی، ځکه چې د جنرالانو او لوړ پوړو افسرانو مطلق اکثریت پنجابیان دي.
طالبانو د سلواغې پر ۲یمه اعلان وکړ چې سراج الدین حقاني د دې ډلې د استخباراتو له رییس عبدالحق وثیق سره یوځای متحده عربي اماراتو ته سفر کړی.
حقاني په ابوظبۍ کې د متحده عربي اماراتو له رییس شیخ محمد بن زاید ال نهیان سره هغه وخت ولیدل.
خو ځینو سرچینو ویل نوموړي پر شیخ محمد بن زاید ال نهیان سربېره په دغه هېواد کې له امریکايي هییت سره هم کتلي دي.
سرچینې زیاتوي چې سراج الدین حقاني په دې لټه کې دی چې څنګه د ملا هبت الله پر وړاندې سیاسي حرکت پیل کړي.
سراج الدین حقاني په دې باوری دی چې باید د پخوانیو سیاسیتوالو سره هم خبرې وشي او د دوی حکومت داخلي او بهرنی مشروعیت ترلاسه کړي.
د سرچینې په خبره:« سراج الدین حقاني په دې پوهېدلی چې د ملاهبت الله پر وړاندې له زوره کار نشي اخیستی او نه هم د جګړې له لارې دی له ملا هبت الله څخه خپل د واک برخه اخیستی شي.»
سراج الدین حقاني ته نژدې سرچینې وايي چې نوموړی په دې باور دی چې ملاهبت الله چې په کوم ډول حکومت پرمخ وړي دا دوام نه کوي.
د طالبانو دوو معتبرو سرچینو افغانستان انټرنشنل ته وویل، چې حقاني د ملاهبت الله له کړنو ناراضه او د هغه له خپلسرو پرېکړو او یکه تازیو سره مخالف دی.
سرچینو افغانستان انټرنشنل ته وویل، چې د طالبانو د کورنیو چارو وزیر پر ښځو او نجونو د ملاهبت الله له بندیزونو ناراضه دی او پر امنیتي ځواکونو، ځانګړو قطعاتو، وسلو او نورو تجهیزاتو د هغه ولکه او کندهار ته انتقال د نوموړي د قدرت د انحصارولو او د نورو د منزوي کولو هڅې ګڼي.
ډېپلوماټ لیکي چې سراجالدین حقاني متحده عربي اماراتو ته د خپل سفر په لړ کې هحې کړې تر څو له سیمه ییزو هېوادونو ملاتړ ترلاسه کړي، خپلې اړیکې پیاوړې کړي او د املا هبت الله له فشارونو ځان خلاص کړي.
یو عادي افغان چې سیاسي علوم یې نه وي لوستي او نه یې سیاست کړی وي، هغه هم په دې پوهیږي چې د هیوادونو تر منځ تعلقات د دوه اړخیزو ګټو په اساس ولاړ دي. کله چې ګټې سره په ټکر کې یا جدا شي نو بیا خیر شما او خیر ما کیږي.
له دې کبله د هر هیواد جنګ او سیاست باید د خپل هیواد د ګټو لپاره وي. هره خبره او پالیسي چې کوم افغان سیاستمدار (که یې لرو) او یا جنګې ډله مطرح کوي، باید دافغانستان ګټې پکې مطرح وي.
د ځنیو په نامه سیاسي مشرانو او جنګې ډلو نه دا سوال په کار دی چې ایا ستاسي سیاست او جنګ د افغانستان د ګټو لپاره دی او یا د تیر په څېر د بل هیواد د ګټو لپاره مبارزه او جنګ کوئ؟
د یادونې وړ ده چې په تیرو پنځو لسیزو کې د نورو هیوادونو او ګاونډیانو د ګټو لپاره ډیر جنګونه وشول. د حکومتونو، سیاسي او جنګي ډلو د غلطو سیاسي تګلارو له امله افغانستان د نړۍ د هر ډول اسلامي او مذهي، سوسیالستي او امپریالستي، تروریستي او نیابتي، خپلمنځي، سیمه ییزو او نړیوالو رقابتونو او جنګونو په ځاله بدل شو چې بالاخره د دغو جنګونو قرباني افغانستان او افغانان شول.
د دغو جنګونو له امله افغانستان د جنایي، تروریستي او د مخدره موادو د مافیا په مرکز بدل شو. که څه هم د شرق او غرب، د عربو او عجمو په لکونو پوځونه او میلیاردونو ډالره افغانستان ته لاړل خو د افغانستان او د افغانانو په ژوند کې تغیر رانغی. اوس هم افغانستان د اسیا په کچه له ټولو نه وروسته پاتې او غریب هیواد دی.
د دغو جنګونو له امله افغانستان او افغانان اوس هم په انزوا کې دي. نه بانکي سیستم فعاله دی، نه تعلیمي نظام یې تعلیي نظام ته ورته دی او نه حکومتولې یې حکومتولې ته ورته ده. افغانستان مشروع، ولسواکه او قانونمند حکومت او نظام نه لري او یوه وړه مافیايي ډله چې د مشر هویت او قواره یې معلومه نه ده، دافغانستان په ولس حکومت کوي.
تېر ته یو نظر ستنېدل
که په لنډه توګه د تیرو پنځو لسیزو پیښو ته نظر واچوو او تکرار یې اړین بولم ځکه د اکثرو افغانانو اوږده حافظه کار نه کوي او د لنډې حافظې په درلودلو سره مرده باد او زنده باد وایي. کله د یو کس نه په یوه ورځ کې قهرمان او په بله ورځ کې خاین جوړوي.
د ثور د کودتا نه وروسته، د خلق دیموکراتیک ګوند به ویل چې دوی د شوروي اتحاد نه مخکې روان دي ځکه دوی راسا د فیوډالي نظام نه کمونیستي مرحلې ته داخل شول. حال دا چې په افغانستان کې نه فیوډالي نظام و او نه کارګري جنبشونه او فابریکې. دوی د خپلې ټولنې عیني او ذهني شرایط په نظر کې ونه نیول نتیجه یې د شوروي اتحاد یرغل او ورپسې د ګاونډیانو او نړۍ پراخه لاسوهنو ته مساعده شوله.
د اسلام اباد او تهران جهادي ډلو هم ویل چې دوی په افغانستان کې سل په سلو کې اسلامي نظام د راوستلو لپاره جنګیږي او د لا شرقیه او لا غربیه شعارونه یې هم ورکول حال دا چې لا غربیه روزل، تمویلول او په شا ډبول.
پاکستان ویل چې د افغانستان جهاد د پاکستان د دفاع لپاره دی. امریکا، غرب او عربو به ویل چې د افغانستان جهاد د کمونیزم د مخنیوي لپاره سنګر دی، که نه شوروي اتحاد به د هند سمندر ته ورسیږي او اسلامي هیوادونه به د شوروي اتحاد او کمونیزم د کنترول لاندې راشي.
طالبان هم تیره دوره کې د پاکستان د ګټو لپاره رامنځته شول چې پاکستان ته د مرکزي اسیا په لورې د تجارت تګ او راتګ لاره هواره شي ځکه هغه وخت په داخل د افغانستان کې داخلي جنګونه وو او مرکزي اسیا هیوادونه تازه د شوروي اتحاد نه مستقل شوي او د تجارت زمینه مساعده وه.
په امریکا کې د سپتمبر یوولسمې نیټې د پیښې نه وروسته امریکا بیا افغانستان ته له تروریزم سره د مبارزې او په دنیا کې د هژموني سیاست د تقویه کولو لپاره لاړه. بیا هم د وخت د سیاسیونو د غلطو پالیسیو له امله افغانستان قرباني ورکړه او له دغې موقع نه د افغانستان په ګټه لکه څنګه چې لازمه وه، استفاده ونه شوه.
طالبانو بیا د پاکستان د ګټې لپاره د تیر حکومت په ضد جنګونه پیل کړل او دا یې هیر شول چې تیر ځل دوی څنګه له منځه یوړل شول، او څنګه د دوی مشران په پاکستان کې بندي، بې ابه، بې عزته او ووژل شول؟ که نه د ملا برادر او ملاضعیف نه دې پوښتنه وکړي. طالبانو د دویم ځل لپاره د بیا قدرت نیولو نه وروسته، دوی بیا د پاکستان د ګټو لپاره داسې تګلاره غوره کړله چې د دوی د حکومتولۍ ماډل نه په اسلام کې شته او نه د دنیا په نورو هیوادونو کې. افغانستان پنځوس کاله بیا بیرته شاته لاړ.
د اسلام اباد ویندویان
اوس، ځینې سیاسي ډلې چې د طالبانو مخالفې دي او یا د جنګ ډنډورې وهي، د هغوي اوس هم مخ او څټ معلوم نه دی. کله د تهران سندرې وایي او کله د اسلام اباد ویاندویان جوړیږي. د بلوچانو جنګ د پاکستان د استبلشمینټ د ظلم په وړاندې راولاړ شوی او دا دهغوي برحقه مبارزه ده چې له څو لسیزو راپدیخوا روانه ده. که د بلوچانو د ازادۍ جګړې ته دوی تروریزم وایي نو بیا خو دوی هم د تروریزم بقایا دي ځکه د دوی پلرونو او د جهادي تنظیمونو جهاد هم ترورستي جګړې وې او اوس هم تروریستي عملیات تر سره کوي.
خبره بیا هم دا ده چې د طالبانو حاکمه ډله او هم مخالفې جبهې او اکثره سیاسي ډلې فقط د خپل قدرت ساتلو او نیولو لپاره هلې ځلې کوي. کله وایي چې تاجک او داعش سره مشابه ارزښتونه لري، کله د اسلام اباد ویاندویان جوړیږي، کله په تهران، استانبول او مسکو کې د سیمې د استخباراتو سره ملاقاتونه کوي او کله د امریکا په ځینو کرایي تیڼک ټینکونو کې ویناوې کوي. کله د امریکا کوم کانګریس مین ته د لابیګرو ادارو له لارې ځان رسوي او فکر کوي چې امریکا د دوی له غمه مړه ده.
دوی ته نه ملي منافع مهم دي او نه د افغانستان د ثبات، استقلال او د خلکو ارامي او سوکالي. که دوی ته د قدرت د نیولو ټټر هر چا وواهه، د خپلو شخصي ګټو او قدرت ته د رسیدو لپاره د هر چا په خدمت کې کرایه کیدلی شي او دوی ورته ټټر وهي. د افغانستان د ملي منافعو په سر د هر چاسره دوی معاملې ته حاضر دي. همدا علت دی چې له داسې ډلو او اشخاصو سره ګډه مبارزه او تګ امکان نه لري.
سیاست او جنګ کې یو څه اصول باید د ملي منافعو په رڼا کې همیشه په نظر کې ونیول شي. فرق نه کوي که سیاسي مبارزې په لنډمهال کې رنګ رانه وړ او یا کامیابه نشوه ځکه سیاسي مبارزه یوه اوږدمهاله پروسه ده. د یو بد حالت نه بل بد حالت ته څوک لاس نه اچوي او نه ورته زمینه مساعدوي.
خو د افغانانو جنګې ډلې او په نامه سیاسیون په دې قصه کې نه دي ځکه د دوی لپاره معیار فقط لنډمهالې ګټې دي، دا چې تاریخ په دوی څه قضاوت کوي او سبا ته د دوی سرنوشت به څنګه وي، یا په افغانستان کې څه کیږي، د هغوی په قصه کې نه دي ځکه دوی په مردارو او استخباراتي معاملو کې زیږیدلي، لوی شوي او تغذیه شوي دي. اوس هم دوی غواړي چې د مردارو چینلونو له لارې قدرت ونیسي.