د عوامي نشنل ګوند ولایتي مشر سردار حسین بابک د افغانستان او پاکستان ترمنځ د اوسنیو ترینګلتیاوو په اړه ویلي، چې د دواړو هېوادونو ترمنځ روانې ناخوالې د نړۍوالو قوتونو د ګټو جګړه ده.
سردار حسین بابک د چهارشنبې په ورځ (د لیندۍ ۱۹مه) له افغانستان انټرنشنل ـ پښتو سره په مرکه کې ویلي، چې د سیمې د بدلون په دې حساسو شرایطو کې پاکستان او افغانستان دواړه باید د لوړ مسوولیت او پخې سیاسي هوښیارۍ سره ګامونه واخلي. سردار حسین بابک زیاتوي، چې د دواړو هېوادونو ترمنځ د زیاتېدونکي کړکېچ حل په جګړهییزو بیانیو او سختو تګلارو کې نه، بلکې په جدي سفارتي هڅو، د باور جوړونه او اغېزمنو اړیکو کې نغښتی دی.
نوموړي د پاکستان لوړو پوړو چارواکو ته په خطاب کې ویلي، چې په دې نازک پړاو کې دې د سخت دريځۍ پر ځای د مصلحت، تفاهم او باور فضا جوړه کړي.
بابک وړاندیز کړی، چې پاکستان دې د پښتنو او قبایلي مشرانو یوه لوړپوړې او باصلاحیته جرګه کابل ته ولېږي.
د هغه په باور، دغه مشران د سیمې له حقایقو او حساسیتونو خبر دي.
نوموړي له افغان طالبانو څخه د زغم او مثبت دريځ ښودلو غوښتنه کړې او زیاته کړې: «افغانستان هم باید په دې موضوع کې زغم او مثبت دریځ وښيي، څو دوه اړخیز باور بیا ټینګ شي او د کرښې ستونزو دایمي حل رامنځته شي.»
د هغه په بارو، ناامني، بېباوري او د ډیورنډ کرښې پرېکړه د دواړو هېوادونو ولسونه په مستقیم ډول ځپي او د کار، کاروبار او تګ راتګ لارې یې اغېزمنوي.
سردار حسین بابک د ډیورنډ کرښې پرلهپسې بند پاتې کېدل د سیمې لپاره اقتصادي ناورین بولي او زیاتوي، چې د سوداګرۍ بندېدل نه یوازې بازارونه اغېزمنوي، بلکې زرګونه کورنۍ یې د مرستې او روزګار له اساسي سرچینو بېبرخې کړې دي.
هغه ویلي: «پر کرښې د بېثباتۍ له امله اقتصاد د تباهي تر پولو رسېدلی دی.»
نوموړي ټينګار کړی، چې د تلپاتې سولې او سیمهییز ثبات لپاره مهمه ده، چې دواړه هېوادونه یو د بل حاکمیت ته درناوی وکړي، خپلې سیاسي ستونزې د خبرو له لارې حل او د ولس ګټې ته لومړیتوب ورکړي.
هغه دا هم وویل: «ملتونه د جګړو او سخت دریځۍ له لارې نه، بلکې د بصیرت، حوصلې او معقول سیاست له لارې مخې ته ځي.»
د کندهار ښار اوسېدونکو د چهارشنبې په ورځ (د لیندۍ ۱۹مه) افغانستان انټرنشنل ـ پښتو ته ویلي، چې د اوبو د نشتوالي، د ځمکې لاندې اوبو د ژورېدو، د ټانکري اوبو لوړه بیه او د مسوولو ادارو د نه پاملرنې له امله وضعیت ورځ تر بلې خرابېږي.
کندهار چې د طالبانو د مشرتابه مرکز دی، اوسېدونکي یې وايي چې د ښار د اوبو بنسټیزې شبکې او د سرچینو مدیریت یې له کلونو راهیسې له پامه غورځول شوي دي.
د ښار په ۶مه، ۷مه، ۹مه، ۱۲مه او ۱۳مه ناحیو کې لسګونه ماشومان د ورځې څو ځله د اوبو د راوړلو لپاره په سړه هوا کې اوږده مزلونه وهي.
د یو شمېر کورنیو په خبره، ډېری ماشومان د ښوونځي له درسونو پاتې کېږي او ځینې یې د لارې د ستړیا، د بدن د اوبو د کمښت او سړې هوا له امله ناروغه کېږي.
د ۹مې ناحیې یوه اوسېدونکې وايي: «زما زوی نه ښوونځي ته تلای شي او نه مدرسې ته. هره ورځ څو ځله اوبه راوړي؛ که یې را نهوړي، موږ د پخلي او څښلو لپاره اوبه نهلرو. د اوبو د پېرلو وس هم راسره نشته.»
خلک وایي، څو ځله یې شکایتونه کړي خو چا یې خبره نه ده اورېدلې او لا هم د اوبو د نشتون له امله له ګڼو ستونزو سره مخ دي.
د اوومې ناحیې یو اوسېدونکی محمد اکرم، وايي: «موږ څو ځله له مسوولینو سره شکایت شریک کړی، خو عملي کار نه کېږي. ناورین ورځ تر بلې زیاتېږي. دلته چې کومې برمې وې، وچې شوې. نه د نوې برمې وس لرو او نه هم هره ورځ د اوبو د پېرلو توان.»
ډاکټران د ماشومانو روغتیايي وضعیت اندېښمنونکی بولي او وايي، چې په وروستیو میاشتو کې د اوبو د کمښت او د ککړو اوبو له امله د معدې ناروغۍ په ماشومانو کې څو برابره زیاتې شوې دي.
یو روغتیايي کارکوونکی چې نه غواړي نوم یې واخیستل شي، وایي: «ډېری هغه ماشومان چې موږ یې دلته معاینه کوو، یوازې ناروغ نه دي؛ د سخت کار ستړیا هم لري. زه داسې ماشومان وینم چې د اوبو د راوړلو له امله یې ځیګر زیانمن شوی او یا ورته نورې ناروغۍ پیدا شوي دي.»
تر ټولو اغېزمنې هغه ناحیې دي، چې د نلاوبو له شبکې بېبرخې دي. خلک يا اوبه رانیسي او یا یې هم له لرې سیمو د ماشومانو او لویانو په مټ په لاسي ګاډیو کې راوړي.
د نهمې ناحیې اوسېدونکی کریمالله وايي، پخوا یې په کور کې برمه وه، خو هغه وچه شوې ده. اوس نه د نوې برمې وس لري او نه هم هره ورځ کولی شي د اوبو د راوړلو لپاره له کاره پاتې شي، نو ځکه یې ماشومان اوبه راوړي.
د اوبو د څار تخنیکي طالب چارواکي وايي، چې په ښار کې د ځمکني اوبو کچه له ۸۰ تر ۱۲۰ مترو پورې ژوره شوې ده، په داسې حال کې چې پخوا ډېری کورنۍ په ۳۰–۴۰ مترو ژورو څاهګانو اتکا لرله.
دا حالت د هغو سیمو لپاره چې اقتصادي حالت یې کمزوری دی، د ژوند اساسي اړتیاوې له ستونزو سره مخ کړې دي.
خلک وايي، چې د ښار په ډېرو سیمو کې د شخصي کورونو بېنظمي او د څاهګانو غېرقانوني کېندنې د اوبو د کمښت اصلي لاملونه دي، چې د اوبو د سطحې بیا ډکېدو کې یې خنډ رامنځته کړی دی.
دوی غوښتنه کوي، چې د اوبو مدیریت، د څاهګانو د کنټرول سیسټم او د نلاوبو پراخېدونکي پروژې باید په بېړني ډول عملي شي.
د اوبو رسولو طالب چارواکي وايي، چې د ځمکني اوبو د کچې د کنټرول، د ټانکرونو د تنظیم او د نلاوبو د شبکې د پراختیا لپاره هڅې روانې دي، خو زیاتوي چې د ښار د نفوس د چټک زیاتوالي او د ژورو څاهګانو د خپل سرې کېندنې له امله ستونزه پراخه شوې ده.
د طالبانو د اوبو رسولو ادارې دا ونه ویل، چې دغه ستونزه به څنګه او کله حل کړي.
دا په داسې حال کې ده، چې د طالبانو د چاپېریال ساتنې ادارې رييس څو ورځې وړاندې هم وویل، اقلیمي بدلون یوه نړۍواله ستونزه ده چې نه یوازې افغانستان، بلکې ټوله نړۍ ورسره مخ ده او په وینا یې یو زیات شمېر افغانان هم د وچکالۍ له امله داخلي کډوالۍ ته اړ شوي دي.
نوموړي همداراز زیاته کړه: «د اقلیمي بدلون له امله افغانستان سخت زیان لیدلی، وچکالي ډېره شوې او زموږ خلک د اوبو د کمښت او نشتوالي له کبله داخلي کډوالۍ ته اړ شوي او دا یو لوی ناورین دی چې مدیریت یې سیمهییزو او نړۍوالو همکاریو ته اړتیا لري.»
اخوا، د طالبانو مشر بیا د لیندۍ په ۱۴مه له خلکو وغوښتل چې په لمانځه کې د باران لپاره دعا وکړي. افغانستان د هغو لسو هېوادونو په کتار کې راځي، چې د اقلیم بدلون له منفي پایلو سره مخ دي. طالبان وايي، چې خلک باید د دغه ناورین د حل لپاره دعا وکړي.
د اوبو کمښت په افغانستان کې یو له لویو ننګونو څخه ده. څه موده وړاندې د طالبانو د کرنې، اوبو لګولو او مالدارۍ وزارت ویلي و، چې په افغانستان کې د ځمکې لاندې اوبو کچه ټیټه شوې او هېواد د اوبو له کمښت سره مخ دی.
طالبانو تر دې وړاندې هم له خلکو غوښتي وو، چې د وچکالۍ د پای ته رسولو لپاره د باران دعا وکړي.
