د بشري حقونو فعالانې: افغان ځوانان دې د نیپالیانو په څېر د خپلو حقونو لپاره راپورته شي
د «پنجره امید» په نوم د بشري حقونو بنسټ ځینو غړو له افغان ځوانانو غوښتي چې د نیپال ځوانانو په څېر دې د حاکم نظام د محدودیتونو پر وړاندې ودرېږي.
د «پنجره امید» په نوم د بشري حقونو بنسټ ځینو غړو له افغان ځوانانو غوښتي چې د نیپال ځوانانو په څېر دې د حاکم نظام د محدودیتونو پر وړاندې ودرېږي.
د یاد بنسټ یو شمېر غړو د چارشنبې په ورځ افغانستان انټرنشنل ته په خپلو پیغامونو کې ویلي، چې پر انټرنېټ د طالبانو بندیز د خلکو د غږونو د بندولو په معنا دی. د دې بنسټ یوې غړې ویلي چې انټرنېټ د دوی حق دی او دا حق باید بند نه شي.
نوموړې زیاتوي، «د انټرنېت بندول د افغان ښځې د ازادۍ بندول دي».
د بنسټ یوی بلې غړې وویل: «انټرنېټ یوازېنۍ لاره وه چې خلکو د طالبانو ظلمونه نړیوالو ته رسول.»
همدا راز یوې بلې غړې ویلي چې طالبان د انټرنېټ په بندولو سره غواړي د ښځو د درد غږ نړېوالو ته ونه رسیږي.
یوې بلې غړې بیا په انټرنېټ ترسره کیدونکو وړو سوداګریو په اړه اندېښنه ښودلې او وايي: «د انټرنېټ بندول به هغه واړه کاروبارونه چې په انلاین ډول جوړ شوي، له منځه یوسي».
د «پنجره امید» بنسټ بلې غړې وویل: «د نیپال د ځوانانو په څېر راشئ چې پاڅیږو او خپل حقونه له حاکم نظام څخه ترلاسه کړو.»
په وروستیو کې طالبانو په افغانستان کې د نوري فایبر د انټرنېټي خدمتونو د بندېدو امر کړی، چې د دغه امر پلي کېدو لړۍ لومړی له بلخ ولایت څخه پیل او بیا ۱۳ ولایتونو ته وغځېده.
طالبانو ویلي، چې د «منکراتو» د مخنیوي لپاره یې د نوري فایبر د انټرنېټي خدمتونو د بندولو پرېکړه کړې ده، خو دغه اقدام پراخ غبرګونونه راپارولي دي.
دغه پرلت چې نږدې ۴۰۰افغان کورنۍ پکې برخه لري، د بشري حقونو، عدالت او د کډوالو د اساسي اړتیاوو د برابرولو غوښتنه کوي.
د پرلت ګډونوال هره ورځ ملي سرود غږوي، وطني سندرې وایي او په شعارونو کې د خپل حق غوښتنه کوي.
استاد احمد ضیا فیض، چې د دې پرلت مشر دی، افغانستان انټرنشنل سره خبرو کې وویل:«موږ د ۲۰۲۲ کال له اپریل راهیسې څو ځله مظاهرې کړې دي، زه درې کاله په زندان کې وم، اوس بیا له اګست ۲۰۲۵ راهیسې د ارجنټینا پارک پرلت روان ساتم، زموږ له ۴۰۰ د ډېرو کورنیو غوښتنه دا ده چې عدالت او برابر انساني حقونه موږ ته راکړل شي، نړیوال بنسټونه باید د خپلې بېپروایۍ او کمکفایته توب پر وړاندې ځواب ووایي.»
احمد ضیا فیض وایي، تر هغه چې یې غوښتنې نه وي منل شوي دا پرلت په دوام ولري.
د پرلت یوه بله ګډونواله حسینه رفیع افغانستان انټرنشنل سره خبرو کې وویل چې، د اسلاماباد ګرمي، بارانونو او د بېسرپناهۍ کړاوونو یې د ژوند پر ټولو برخو ناوړه اغېز کړی، خو دوی لا هم پر خپل دریځ ولاړ دي.
نوموړې زیاته کړه: «دوه میاشتې کېږي دلته یم، زموږ رواني او جسمي وضعیت ورځ تر بلې خرابېږي، خو د خپل انساني حق لپاره مبارزه کوو، له نړیوالو بشري سازمانونو غواړم چې هر څومره ژر کېدای شي زموږ ستونزو ته رسېدګي وکړي.»
ددغه پرلت ګډونوال وخت ناوخت د خپل بد حالت هغه ویډيوګانې په سوشل میډیا خپروي چې دوی ورسره مخ دي.
د همدې سختیو په اړه د پرلت ګډونوالې زرمینې حسیني وویل:«یوه خوا خوشحاله یم چې له خپلو ماشومانو سره دلته خوندي یم او د ایستلو وېره نه لرم، بله خوا د تودو ورځو او بارانونو شپې سختې تېرېږي، د ژوند لومړني امکانات نه لرو، زما ماشومان ښوونې او ښه ژوند ته اړتیا لري، هېڅ بنسټ تر اوسه زموږ پوښتنې نه دي اورېدلې، خو مبارزې ته به دوام ورکړم.»
د پرلت ګډونوال وایي چې غوښتنې یې له نړیوالو قوانینو سره سمې او انساني دي.
پاکستان له څلوېښتو کلونو راهیسې د افغان کډوالو کوربه هېواد دی خو اوس مهال دغه هېواد د زرګونو کډوالو د جبري ایستلو پروسه ګړندۍ کړې.
د ملګرو ملتونو د کډوالو عالي کمېشنرۍ (UNHCR) او ګڼو نړیوالو بنسټونو پر پاکستان غږ کړی چې کډوالو ته د ایستلو پر ځای د هغوی د حقونو د خوندیتوب لارې ولټوي.
خو د اسلاماباد د ارجنټینا پارک پرلت ښيي چې ګڼ افغان کډوال ځان د نړۍ له پاملرنې بې برخې ګڼي او د «بشري چلند» غوښتنه کوي.
