پر کرنه مشهوره دې ولسوالۍ کې اوس ځینې خلک د څښاک اوبه هم نه لري او له پروسږکال راهیسې ترې لسګونه کورنۍ نورو سیمو ته کډه شوې دي او په بازار کې یې اوس ګوته په شمار هټۍ خلاصې دي.
یو نوزادوال عبدالرزاق وایي:«هره ورځ لس، شل یا دیرش کورنۍ له نوزاد ګډه کیږي، خلک خپل کار روزګار پریږدي ځکه دلته نور اوبه نشته او ټول کاریزونه وچ شوه.»
د هلمند د نوزاد او ځینې نورو سیمو استوګن په داسې حال له تندې کړېږي چې د اسیا او افغانستان په کچه لوی سیند یې په نوم یادېږي. ان ایران له طالبانو غواړي چې د سیستان بلوچستان د خلکو تاندولو ته یې ډېرې اوبه ور پرېږدي.
پر نقشه رسم شوي بند پورې تړلې داهیله په داسې حال ده، چې د کندهار د دهلې بند د اوبو کمېدو سره د ارغنداب او دامان ولسوالیو انارو او غنمو د تمې خلاف ډیر کم حاصل کړی دی.
د روزګان، زابل، نیمروز او فراه کرنګر هم د اوبو له کمښت شکایت کوي، ان په ځینو ولسوالیو کې یي د څښاک اوبه هم په سختۍ موندل کیږي.
د اوبو تنظیم اداره کې سرچینې وايي، په اوسط ډول په هیواد کې تر ځمکې لاندې د اوبو کچه ۱۱ متره کښته شوې او له بیلا بیلو ولایتونو ۲ لکه ۲۸ زره کرنګر د وچکالۍ له امله له خپلو مېنو بیځایه او زیانمن شوي دي.
وچکالي مالچرونه هم وچ کړي او مالدار په کمه بیه څاروي پلوري.
د غور اوسیدونکی حیات الله وايي، درې سوه پسونه او وزې یې درلودې، خو اوس یې ډير پلورلي دي.
د افغانستان تر ټولو ستر ښار کابل هم د وچکالۍ او ځمکینو اوبو د کمښت له ستونزې کړېږي.
د پلازمېنې په کوڅو کې ښځې، ماشومان او لویان بکشې(ډبې) په لاس د پاکو اوبو په پیدا کولو پسې لالهاند دي، په دغه ښار کې د څښاک اوبو موندل تر پخوا کم او تقاضا يې زیاته شوې ده.