تاسو سره به حتمي دا پوښتنه وي، چې ولې د خواجه خوردک کوڅه د خرابات په نوم یاده شوه؟ او ولې ورته خرابات وايي؟
د عرفان له لحاظه هغه څوک چې غواړي په اصولو برابر او د خدای په لاره کې سم شي؛ نو له دې امله چې د خپل نفس سرکشي کابو کړي او خپلې دنيايي غوښتنې کابو کړي؛ نو په دې لاره روانېږي او په دې لاره داسې ځي چې نور خلک پرې پوه نه شي چې دا صوفي دی او دا شيخ دی.
خرابات کوڅې ته خلک په څو سببونو ورتلل، يو سبب دا و، چې دلته يو ډېر لوی صوفي د خواجه خوردک په نوم اوسېده، په همدې کوڅه کې یې خلوتخانه وه او نور صوفيان به هم ورته راتلل او دلته به يې د خدای عبادت کاوه، بل دا چې کله امير شېرعلي خان له هند څخه هنرمندان راوغوښتل هغوی په همدې کوڅه کې دېره شول.
خرابات په لغت کې خراب شوي، يا ډېره بې بندوباري چې يو څوک بې ځايه لګښت کوي، د وران شوي ځای معنا هم ورکوي او ملګرو د تاوان يا لګښت کولو په معنا هم راځي؛ مګر تصوفي او عرفاني اصطلاحي تعریف یې بیا د عارف یا صوفي د مینې هغه اوج دی، چې د خپل محبوب په مینه کې یې هر څه بایللي وي.
د خرابات په کوڅه کې د موسیقۍ د زده کړې تر څنګ د موسیقۍ د الاتو د جوړولو کار ځای هم و او ګڼو استادانو پکې د رباب، سېتار او تبلې تر څنګ د موسیقۍ الات تولیدول او ترمیمول.
پخوا د خرابات د کوڅې په هر کور کې د موسيقۍ يو کورس و؛ مګر اوس دوکانونه پکې اباد شوي دي، اکثره هنرمندان یې له دغې سیمې کډه شوي دي او یوه لویه برخه موسیقارانو یې وطن پرېښی.
له ما سره دا پوښتنه پېدا شوه چې د دې کوڅې اصلي اوسیدونکي څوک وو؟
دا پوښتنه راته هغه وخت سلطان هماهنګ د خپل نسب د لړۍ په ویلو ډېره ښه ځواب کړه: "سلطان احمد ولد حاجي غلام محمد، ولد طلا محمد، ولد لعل محمد، ولد کاکه، ولد سلطان محمد، مشر نيکه سلطان محمد، هغه له اوسني پاکستان له خاورې څخه د موسيقۍ له يوې ډلې سره چې د استاد سر اهنګ پلار د استاد رحيم بخش نيکه او ځينې نور کسان وو دلته راغلی و، چې بيا د وخت حکومت دلته کورونه ورکړل.
انقلاب يو سېلاب وي چې راشي جومات او خرابات نه ګوري، هرڅه وړي او دغه انقلاب چې دلته راغی خرابات هم ورسره خراب شو، په ټوله معنا خراب شو چې ابادي يې لا نه ده شروع شوې.
په اوسني دور کې د خرابات د کوڅې یوازې نوم پاتې دی، هلته د موسیقۍ او هنر نوم اخیستل هم ګناه او تکرار یې جرم دی، اکثره هنرمندان یې له وطنه کډوال شوي او پاتې د ګوتو په شمېر هنرمندانو یې له موسیقۍ او هنر سره خدای په اماني کړې ده.