د دوشنبې په ورځ، د دغه هېواد د کورنیو چارو وزیرې شبانه محمود د برتانیا په پارلمان کې یو پلان روښانه کړ چې په تیرو اتیا کلونو کې په انګلستان کې د کډوالو سره تر ټولو سخت چلند پکې شامل دی.
د کارګر ګوند یو شمیر رایه ورکوونکو تیر کال په دې تمه رایې وکارولې چې د یوه داسې ګوند لپاره رایه ورکوي چې کډوال به په ټولنه کې د ویش د سرچینې په توګه انځور کړي، او کډوال به مجبور کړي چې د دایمي استوګنې او ثبات لپاره ۲۰ کاله انتظار وکړي، برېتانیا ته د منل شویو کډوالو د کورنیو د غړو د راتلو مخه ونیسي، کډوال مجبور کړي چې کله یې په هېوادونو کې شرایط ښه شي باید بیرته ستانه شي، او که چېرې یې خپل هېوادونه له منلو ډډه وکړي نو د هغه هېواد وګړو ته به د ویزو ورکړه بنده کړي، او حتا چې بریتانیا به د بشري حقونو په مکلفیتونو بیاکتنه وکړي ترڅو د کډوالو شړل اسانه کړي.
پر دغه پلان نیوکه کوونکي وايي چې ۲۰کلن انتظار نه یوازې کډوال په ناڅرګند حالت کې پریږدي، بلکې د کوربه ټولنو سره د دوی د یوځای کیدو چانس هم کموي او د کډوالو مخه نیسي چې هغه ثبات ترلاسه کړي چې په ټولنه کې یوځای کیدو ته اړتیا لري.
شبانه محمود، چې پخپله د پاکستاني کډوال مور او پلار څخه زیږیدلې ده، د دې ځانګړتیا څخه د خپلو کډوالۍ ضد پالیسیو د توجیه کولو لپاره کار اخلي.
له دې وړاندې د کورنیو چارو دوو پخوانیو وزیرانو، سویلا بریورمن او پریتي پټیل، هم د خپلو والدینو د کډوالۍ شالید څخه د خپلو کډوالۍ ضد پالیسیو د توجیه کولو لپاره ګټه پورته کوله. خو دا دوه وزیران د محافظه کار ګوند څخه وو او د دې ګوند د تر ټولو ښي اړخي څانګې پورې تړاو درلود، په داسې حال کې چې میرمن محمود د کیڼ اړخي کارګر ګوند غړې ده.
د پرون او نن کارګر ګوند
د برېتانیا پېژندل شوې محافظه کار سیاستوال او لومړی وزیر وینسټن چرچل د دوهمې نړیوالې جګړې په وروستیو اونیو کې عمومي ټاکنې ترسره کړې، د جګړې په بریاوو کې د خپلو لاسته راوړنو څخه خوښ وو، هیله یې درلوده چې د خلکو په اکثریت رایو سره به لومړی وزیر وټاکل شي؛ ځکه چې واک ته د هغه رسیدل د ګوند داخلي ټاکنو پایله وه او د رایه ورکوونکو څخه یې ملي واک نه درلود.

د فاشیزم او نازیزم څخه د اروپا او نړۍ په ژغورلو کې مرسته کول د برتانوي رایه ورکوونکو لپاره کافي دلیل نه و چې چرچل په لسم نمبر کې وساتي. د هغه په مشرۍ محافظه کار ګوند د ۱۹۴۵کال په عمومي ټاکنو کې له سختې ماتې سره مخ شو، ۱۹۷څوکۍ یې له لاسه ورکړې.
د جګړې څخه ستړې برېتانیا تازه ساه او بنسټیز بدلون ته اړتیا درلوده، او خلکو د کلیمینټ اټلي په مشرۍ کارګر ګوند ته رایه ورکړه.
اټلي، د کیڼ اړخي کارګر ګوند په مشرۍ، د برتانیا څېره بدله کړه. هغه یو چوپړ وړاندې کوونکی دولت معرفي کړ، لوی صنعتونه یې ملي کړل او د این ایچ ایس په نوم روغتیایي سیستم یې تاسیس کړ، چې له هغه وخت راهیسې یو ملي میراث ګرځیدلی چې هیڅ ښي اړخی لومړی وزیر، حتا مارګریټ تاچر چې په اوسپنیزه مېرمن مشهوره وه هم لاسوهنه نه ده پکې کړې.

د اټلي سوسیالیستي او د کډوالۍ پالیسۍ په راتلونکو لسیزو کې د کارګر ګوند د کار بنسټ شو.
د کلیمینټ اټلي کارګر حکومت، د بریتانیا د بیارغونې او د هیواد د اقتصاد د څرخونو د حرکت لپاره، په لویه کچه د کارابین او هند برصغیر څخه د کډوالو راوستل پیل کړل.
کډوالۍ د بریتانیا څېره بدله کړه، د اقتصاد څرخونه یې وګرځول، د خلکو ژوند یې بدل کړ او حتا د خلکو دسترخوان او خوړو ته یې یو بل خوند ورکړ. دا بدلون ممکن د هرچا لپاره خوندور نه وي یا هرڅوک ممکن په خپل میز کې دا مختلف خوند خوښ نه کړي؛ مګر په وروستیو لسیزو کې لږ شمیر لوی سیاستوال چې د انګلستان د اصلي ګوندونو په سر کې وو د کډوالۍ مثبت اغیز ردوي.
په هرصورت، اوس، کډوالي د دې ټاپو د حکومتونو او سیاستوالو لپاره اغزی ګرځیدلی دی. په برتانیا کې د ښي اړخو ګوندونه، لکه د نورو اروپایي هیوادونو په څیر، د هیواد ټولې ستونزې د کډوالۍ له سترګو ګوري؛ او د کډوالۍ د دې پدیدې د بدنامولو لپاره، دوی خلکو ته هغه کښتۍ ښیې چې له افریقا او منځني ختیځ څخه د جګړې او اقتصادي ګډوډۍ څخه تښتیدلي خلک د بریتانیا سویلي ساحل ته راوړي.
په سیاسي معاملو کې، لږ خلک دا حقیقت په پام کې نیسي چې بریتانیا تر یوې پیړۍ دمخه د نړۍ له نیمایي څخه پر ډیرې برخې باندې واکمني کړې وه او په مختلفو افریقایي او اسیایی هیوادونو او حتا لاتینې امریکا کې یې خپلې درندې نښې پریښودې دي. هغه کسان چې د انګلیسي ژبې له امله دا هیواد د کډوالۍ لپاره غوره کوي، ډیری یې له هغو ځایونو څخه راځي چې په تیرو وختونو کې د لویې بریتانیا مستعمرې وې؛ لکه څنګه چې د هسپانیا او فرانسې د پخوانیو مستعمرو خلک ډیری وختونه دا دوه هیوادونه د کډوالۍ لپاره غوره کوي.
د بي بریکزیټ
د ۲۰۱۰لسیزې په نیمایي کې، ښي اړخو ګوندونو د بریتانیا حکومت دې ته اړ کړ چې د اروپایي اتحادیې څخه د وتلو په اړه د ټولپوښتنې په ترسره کولو سره خپله پښه په تبرګي ووهي،لکه څنګه چې یې مخالفینو ویلي وو.

هغه وخت ډیویډ کامرون د بریتانیا لومړی وزیر و، چې د مرکزي ښي اړخي محافظه کار ګوند څخه و، هغه ویره درلوده چې د پارلمان دننه به د هغه د ګوند غړي د نایجل فاریج په مشرۍ د افراطي یوکیپ ګوند غیږې ته ولوېږي، نو هغه پریکړه وکړه چې د دې ګوند په لاسونو لوبه وکړي او ژمنه یې وکړه چې که هغه د ۲۰۱۴کال ټاکنې وګټلې، نو هغه به په اروپایي اتحادیې کې د خپل هیواد د برخلیک په اړه یوه ټولپوښتنه وکړي.
دې ژمنې کار وکړ، او د هغه ګوند د ۲۰۱۴کال ټاکنې په لوی توپیر سره وګټلې. ښاغلي کامرون خپله ژمنه پوره کړه او په ۲۰۱۶کال کې یې ټولپوښتنه وکړه، که څه هم هغه پخپله نه غوښتل چې له اروپايي اتحادیې څخه ووځي. خو ټولپوښتنه ترسره شوه، او بریتانیا د اروپایي اتحادیې څخه د وتلو لپاره په خورا لوی توپیر سره رایه ورکړه (۵۲سلنه څخه تر ۴۸سلنه پورې). ښاغلي کامرون استعفا ورکړه، او د بریګزیټ په نوم یوه شخړه پیل شوه.
د بوریس جانسن د دورې په جریان کې بریګزیت بشپړ شو، او بریتانیا، د اروپایي ټولنې څخه په وتلو سره، د اتحادیې د ۲۷غړو هیوادونو ترمنځ د ازاد تګ راتګ په مخنیوي کې بریالی شوه. مګر د سمندر له لارې غیرقانوني کډوالي، چې اوس داسې یوې مرحلې ته رسیدلې چې د کارګر ګوند د ښي اړخو ګوندونو څخه توپیر نه لري،داد بریګزیت یوه پایله وه.

د بریګزیت وروسته بریتانیا نه یوازې د اروپايي اتحادیې د کډوالۍ ډیټابیس ته لاسرسی له لاسه ورکړ، بلکې د ډوبلین تړون څخه هم ووتل. د دې تړون له مخې، کډوال هغه لومړني اروپايي هیواد ته راستنیږي چې دوی ورننوځي.
د بریګزیت ډیری منتقدین په دې باور دي چې د اروپايي اتحادیې پریښودل د انګلستان د ډیری اقتصادي ستونزو سرچینه وه، او نظر پوښتنې ښیې چې د هیواد اکثریت خلک اوس په دې باور دي چې د نړۍ ترټولو لویې سیاسي او اقتصادي اتحادیې پریښودل سمه پریکړه نه وه. مګر بریګزیت اوس تاریخ دی، او ډیری یې غوره ګڼي چې نور د دې په اړه خبرې ونه کړي، حتا په ټوکه یې «بې کلمه»بولي.
مګر لکه څنګه چې بریګزیت د شاوخوا اتو کلونو په اوږدو کې محافظه کار ګوند او د هغې پنځه لومړي وزیران ناکام کړل، د دې وتلو جادو به د کارګر ګوند بې برخې نه پریږدي.
د هیواد د ټولو ستونزو پړه په کډوالو اچول، د کارګر ګوند د اساسي اصولو پریښودل، او د ښي اړخو په جال کې راګېرېدل به د اوسني واکمن ګوند د عادي رایه ورکوونکو لپاره ګران نه وي. بلکې، دا به د دوی دودیزه رایه ورکوونکي مایوسه کړي او د کارګر ګوند د مشهور بنسټ د ویش په پایله کې به ښي اړخو ته واک ورکړي.
د بې کنټروله کډوالۍ ستونزه
د احصایو له مخې، په انګلستان کې د خالصې کډوالۍ د هغو خلکو شمیر چې هیواد ته ننوځي د وتونکو خلکو په پرتله په کال کې له ۹۰۰ زره څخه ډیر دی. که چیرې دا همداسې دوام ومومي، نو هر کال به د انګلستان نفوس ته نږدې یو ملیون خلک اضافه شي، په داسې حال کې چې د عامه خدماتو ظرفیت، د روغتیا او تعلیم په شمول به په ورته مقدار کې وده ونه کړي.
بله ستونزه بې کنټروله کډوالي ده. منتقدین وايي هغه کسان چې د سمندر له لارې انګلستان ته ننوځي د قانوني فلټرونو څخه نه دي تیر شوي او دا معلومه نه ده چې دوی له کوم ځای څخه راغلي او دوی کولی شي په هیواد کې هر څه وکړي. ډیری یې د اوږدې مودې لپاره په هوټلونو کې هم ساتل کیږي، چې په مالیه ورکوونکو باندې دروند لګښت راولي.
که څه هم ډیری کډوال او پناه غوښتونکي د ډیر کار موندلو لپاره لویو ښارونو ته ځي، د کډوالۍ مخالفت په کوچنیو ښارونو او کلیوالي سیمو کې ډیر څرګند دی.

احصایې د دې ادعا ملاتړ نه کوي چې کډوال د دوی د نفوس په پرتله ډیر جرمونه کوي، مګر د دوی جرم ډیر څرګند دی او ډیر حساسیت رامینځته کوي. د کډوالو د جرم خبرونه ځینې وختونه د هوټلونو مخې ته چېرته چې دا کډوال اوسېږي د نه کنټرولیدونکې بلوا لامل کېږي.
د بې کنټروله کډوالۍ مساله، هغه کښتۍ چې غیرقانوني کډوال بریتانیا ته راوړي او په ځینو مواردو کې د دوی ژوند په خطر کې اچوي، د سمندر له لارې د انسانانو د قاچاق زیاتوالي سره، نه یوازې د ښي اړخو او کډوالۍ ضد ګوندونو شهرت زیات کړی، بلکې د محافظه کارانو او کارګر په څیر اصلي ګوندونه یې هم اړ کړي دي چې په اصولو کې د کډوالۍ سره کومه ستونزه نه لري، او همداشان یې د ښي اړخو او کډوالۍ ضد خبرو اترو غوره کولو ته اړ کړي، په دې هیله چې د کډوالۍ ضد بیرغ په پورته کولو سره، دوی به د ښي اړخي ګوندونه بې وسلې کړي.