د قومونو او قبایلو چارو وزارت پخوانی سرپرست وزیر او په ایران کې د افغانستان پخوانی سفیر
همدا دوه ورځې مخکې پاکستاني طالبانو په بنو کې پر یوه پوځي چوڼۍ برید وکړ، په دې برید کې څه مرګ ژوبله پېښه شوه، خو پاکستاني پوځیانو له پېښې لرې د بنو په کوڅو کې پر عامو خلکو د ټوپکو خولې راواړولې او ګڼ بنوڅیان یې "شهیدان" کړل.
ولس د دغه جنایت په وړاندې راټول شو، د بنو ښار د لسګونو زره خلکو د احتجاج شاهد و او پاکستاني پوځ چې همدې شېبې ته خپله سناریو برابره کړې وه، په عامو بېوسلو خلکو یې ډزې و چاودنې وکړې او درنه مرګ ژوبله یې واړوله.
تر ډیورند کرغېړنې کرښې کوزې غاړې ته د ټولو مصنوعي جګړو منطق و برخلیک همدا دی. بنو یې یوه بېلګه وګڼئ.
د پاکستاني طالبانو نوم او ان د هغوی مخفف (TTP) د لومړي ځل لپاره هغه مهال په رسنیو کې یاد شو، کله چې تر ۲۰۰۱ سپتامبر نهمې پېښې روسته امریکا و ناټو په افغانستان یرغل وکړ او په شمال کې ګڼ شمېر طالبان د شمال د جهادي وسلوالو او جنرال دوستم له خوا اسیران شوي وو. پاکستان د یوې لویې جګړې په همدې پیلامه کې له خپل ټول دیپلوماتیک زور و اغېزه کار واخیست چې په افغانستان کې بند پاتې پاکستاني طالبان د زمکې یا ان د هوا له لارې ژوندي وباسي. ښايي هغه مهال به له امریکا و ناتو سره د پاکستان د کېدونې همکارۍ یو شرط همدا و، چې ومنل شو او د ګډوډیو په منځ کې یې زرګونه پاکستاني طالبان په الوتکو کې وویستل. هغه مهال شننې دا وې، چې پاکستاني طالبان هم د القاعده ډلې یوه برخه وه او په افغانستان کې د شمال د جګړهمارو په وړاندې جنګېدل.
د دې ډلې په لومړنیو مشرانو کې نېکمحمد و، چې د طالبانو په لومړي سقوط کې یې بهرني جنګیالی له شاهيکوټ نه د جنوبي وزیرستان اعظم ورسک سیمې ته واړول.دی هغه مهال مشهور شو چې طاهریولداش د جنوبي وزیرستان په کلوشه نومې سیمه کې د یوې سختې جګړې په ترڅ کې د پوځ له محاصرې ژوندی ووت او روسته نیک محمد له پوځ سره د سولې تړون امضاء کړ. دغه نېک محمد د ۲۰۰۴ کال په جون کې ووژل شو او بیا عبدالله مسید، چې له ګوانتانامو راګرځېدلی و، د دې ډلې مشري کوله.روسته په ۲۰۰۷ کې د بیت الله مسید تر مشرۍ لاندې د پاکستاني طالبانو تحریک رسماً اعلان شو، چې د ده تر وژل کېدو روسته یې مشري حکیمالله مسید کوله.پاکستاني پوځ د خپلو طالبانو ډله په دوو برخو وویشله، یوې ته یې ښه طالبان (Good Taliban) او بلې ته یې بد طالبان (Bad Taliban) ویل، خلکو ته د دوی ترمنځ توپير سخت، بلکې ناشونی و، خو قاعده داسې کېښودل شوه، چې بدو طالبانو ظاهراً د پاکستان په ضد او ښو هغو یې د پاکستان په ګټه و فرمان خلک وژل.
تر ټولو روڼ حقیقت دا دی، چې ټول طالبان د پاکستان په غوښتنه جوړ او مدیریت کیږي او ان همدا اوس چې ظاهراً ټي ټي پي په پاکستان کې جګړې جوړوي هم د ګڼو څارونکو او کارپوهانو له نظره د کنټرول او مدیریت واګي یې د پاکستاني استخباراتو او پوځ په لاس کې دي.
پاکستان د طالبانو له تولید او مصرف څخه لاندې اهداف په مخ وړي:
۱ـپوځ د خپلې بقا او د خپل سیاسي – اقتصادي واک و ځواک د توجیه کولو لپاره د هغوی په مرسته شخړې پېښوي. له دوی سره د جګړو ، عملیاتو او شخړو ډنډوره کول د پاکستان په سیاست کې کورنی مصرف لري او په دې توګه پوځ په ټولو سیاستونو او اقتصادي سرچینو واک ساتي.
۲ـ د پاکستاني طالبانو له خوا یې یوه لویه جغرافیا ناامنه کړې ده او په دغه جغرافیا کې ټولې هغه نړیوالې نیابتي اورپکې، بنسټپالې او ترهګرې ډلې ساتي او روزي، چې پاکستان یې د نړیوالو لویو قدرتونو په سیالیو کې د سیمې او نړۍ د هېوادونو امنیت ته د ګواښ پېښولو په خونړي تجارت کې کاروي او پاکستان یې د ساتنې، روزنې، تجهیز او استولو فیس اخلي. د پاکستان پوځي اقتصاد د نیابتي جګړو په مدیریت چلیږي.
۳ـخپل سیمه ییز سیالان هیدوستان او افغانستان پرې ګواښي او ان د اړتیا په صورت کې له ایران و چین څخه هم امتیازات غواړي.
۴ـ په کور دننه هر هغه سیاسي لوری، چې د پوځ پر خلاف اعتراض وکړي، پرې وژني یې او مسئولیت یې هم په بدو طالبانو وراړوي.
۵ـ په پښتنو او بلوڅو کې د خپلواکۍغوښتنې خوځښتونه پرې ځپي او د شیعه پاکستانیو اعتراضونه پرې کنټرولوي.
۶ـ د پښتنو ملي روحیه پرې له منځه وړي، ځکه دوی د پښتنو سیمه په طالبي (امارتي) اسلامایزیشن داسې لړلې ده، چې ملي او ملتپال حس سر پورته کولو ته نه پرېږدي.
۷- په هر هغه ځای کې چې پاکستاني پوځ د اقتصادي سرچینو د لوټلو پرېکړه وکړي هلته د دوی په مرسته اړدوړ پېښوي او بیا هغه ځای په پوځي زور نیسي او په دې توګه له فدرالو قوانیونو سرغړوي، د پښتونخوا او بلوچستان ټولې سرچینې یې د بدامني تر استثنا لاندې تالا کړې.
پاکستان جوړ شوی د همدې هدف لپاره دی.انګریزانو په ۱۹۴۷ کال کې په دیني منطق یو پوځي هېواد جوړ کړ او بیا یې د نړۍ تر ټولو ډېرې ایډیولوژیکې – افراطي ډلې په کې وکرلې، مدرسې یې ورته جوړې کړې، د شوروي په ضد یې وکارولې. بیا یې دا ډلې سره دوښمنې کړې، استخباراتي یې وروزلې، وسلې یې ورکړلې او پرېکړه یې دا وه، چې د نړۍ هرځای په تېره بیا یې په اسلامي هېوادونو کې د شخړو جوړولو لپاره یې وکاروي.ښکېلاک تر ډېرو کلونو په مستقیمه توګه دا هېواد اداره کاوه، تر کلونو کلونو يې د پوځ او استخباراتو اجرایوي مشران انګریزان وو.
په پاکستان کې اوله درجه هېوادوال (ښاروندان) پنجابیان او دویمه درجه سندیان دي. پښتانه او بلوڅان د دوی لپاره مزاحم نفوس دی. دغه هېواد چې تر خپل اقتصادي – جغرافیايي زغم زیات نفوس لري، یوازې د پښتنو او بلوڅانو زمکې ته اړتیا لري، نه خلکوته یې.همدا اوس ټولې وژنې، چاودنې، خونړۍ پېښې او دوښمنۍ په پښتني سیمو او بلوچستان کې روانې دي، پنجاب و سېند خوندي دي. د پښتنو وژل کېدل، د پښتنو بنسټونه ړنګېدل او بېوزلي ولې باید د پاکستان لپاره اندېښنه وي؟
پاکستان د پښتنو او بلوڅانو له ملتپالې روحیې څخه تر هرڅه زیات ډاریږي. د دوی په نظر په دغې روحیه کې هیند او افغانستان معنوي پانګونه کولای شي. پښتانه که په افراطي ایډیولوژۍ ولړل شي، له ملتپالنې واټن اخلي. د پاکستان لپاره تر ټولو ښه پښتانه یا وژل شوي پښتانه دي او یا هم د دوی د استخباراتي مدرسو په جال کې راګیر افراطي پښتانه.
د پوځي واکمنیو دا عادت وي، چې د لویو ګټو او واک و ځواک د انحصار لپاره واړه تاوانونه مني او د خلکو مرګ و ژوند ورته چندان مهم نه وي. بهرني استخبارات او لوی قدرتونه هم د دوی په همدې بېرحمۍ کې پانګونه کوي. دا تصادفي نه ده، چې په دې ورځو کې د پاکستان ړنګېدونکي اقتصاد پوځي ټيکاو موندلی او امریکایانو د پوځي مانورو سره ورته نوي مالي سیرمونه لګولي دي. که د ټول پوځي پاکستان اقتصادي ربړه د څو زره پښتنو او بلوڅو په قتل عام رغېدلای شي، نو ولې یې ونه وژني؟
هغوی چې فکر کوي، د پاکستاني طالبانو مدیریت شوی اخ و ډب و کش و کړپ به دغه هېواد بېثباته کړي یا به یې راوپرځوي، د هرې پېښې تسلسل ته دې وګوري او دې ته دې ځير شي، چې دا هرڅه ولې کیږي؟
پاکستاني طالبانو دا جګړه د اسلام په نامه پیل کړې، حال دا چې د دې سیمو خلک له څوارلس سوه کالو را په دېخوا مسلمانان دي. هیڅوک نه پوهیږي، چې دوی به د دې خلکو په اسلامو ایمان کې څه زیاتوالی راولي؟
دا جګړه که ملي او خپلواکۍغوښتونکې وای، ښايي خلک پرې غوليدلي وای، اوس خو ټول پوهیږي، چې ټوله کیسه د افغانستان لاندې کولو ته جوړه ده.
لیکوال:بری افغان
افغانستان یو له هغو هيوادونو دی چې په دې وروستیو کلونو کې له بېلابېلو طبیعي پېښو سره مخ دی، چې له هغې ډلې زلزلې، توپانونه، درنې واورې، ږلۍ، باران او سېلابونه، ځمکې او غر ښوېیدنې او اوږده وچکالي ده چې افغانان یې سخت ځپلي او لا هم د دغو پېښو له ناوړه پایلو کړیږي.
په دې وروستیو کې په ټولې نړۍ کې اقلیمي بدلونونو د نړۍ بېلابېلې برخې ځپلې او ان په ځینو برخو کې یې جغرافیوي بدلونونه راوستي چې ځینې وچې ځمکې اوبو لاندې کړې او د خلکو له ژوند کولو وتلې دي خو بیا ځينې له اوبو لاندې سیمې وچې او له اوبو راوتلې او د نړۍ ځینو برخو کې د هوا حالات هم د تودوخې خواته روان دي.
افغانستان په نړۍ کې هغه هیواد دی چې تر ټولو زیاتې زلزلې په کې کیږي. دا هېواد د یوریشیا تکتونیکي پلیټ په څنډه کې پروت دی. په دې سیمه کېد زلزلې په څېر ډیری طبیعي پېښې د یوریشیا سره د هند د تیکتونکی پلیټ څپې د ورو ټکر له امله رامنځته کیږي. چې د شمال په لور د هندي پلیټ حرکت په کال کې څلویښت ملي متره (یو نیم اینچ) دی، چې د افغانستان په ختیځ او د پاکستان په ځینو برخو کې حرکت کوي.
ملګري ملتونه وايي، په داسې حال کې چې دوی او نورې مرستندویه ادارې له افغانانو سره مرسته کوي چې د اقلیمي بدلون په وړاندې مبارزه وکړي خو دغه مرستې بسنه نه کوي.
له افغانستان سره بشري مرستې مخ په کمېدو دي او اقلیمي بدلون سره د مبارزې لپاره مرستې هم ځنډول شوې او د افغانانو غږ د اقلیمي بدلون په نړیوالو غونډو کې نه پورته کیږي او نه یې نور هیوادونه او نړېوال سازمانونه ډېر جدي نیسي.
د طالبانو د تېرې دورې تر پرځېدو وروسته د جمهوري حکومت په رامنځته کېدو او نړېوالو پراختیايي ادارو له شتوالي سره له ۲۰۰۱څخه تر اوسه پورې ښاري پراختیا او ودانیزې چارې په نامنظم او نامعیاري توګه شوې، د دې تر څنګ په کلیو او بانډو کې هم د استوګنې سیمې د غرونو په لمنو، سیندونو او رودونو په غاړه او مخه کې جوړې شوې چې د کمو سېلابونو او باران پر مهال یې اوبه په سر اخلي او پراخې ویجاړۍ رامنځته کیږي، تېرو او اوسني حکومت د ښارونو د کانالیزاسیون سیسټم ته هیڅ پام نه دی کړی او له هر ورښت وروسته په ښارونو کې اوبه ډنډ کیږي، مارکیټونو او کورونو ته دننه کیږي.
یوه بله موضوع چې د ورښتونو پر مهال تل افغانان ترې ډېر زیان ويني دا ده چې د تېرو حکومتونو پر مهال زورواکو په ځینو ولایتونو کې ځمکې په زور لاندې کړې او په خلکو یې په ارزانه وپلورلې چې د ودانیزو چارو پر مهال یې چاپیریالي خطرونه او د استوګنې معیارونه له پامه وغورځېدل، او ډیری مهال د سېلابونو له اغېز لاندې راځي.
پوښتنه داده چې، افغانستان کې حکومتونه څومره توانیدلي چې له دا ډول پېښو سره مبارزه وکړي
د تېر جمهوري حکومت پر مهال
له ۲۰۰۱ تر ۲۰۲۱ میلادي کال پورې چې شاوخوا شل کاله کیږي، په افغانستان کې شته حکومتونو په دې برخه کې پام وړ هڅې او کار نه دی کړی او د طبیعي پېښو سره د مبارزې په برخه کې یې چمتووالي او د مخنیوي تدابیر نه دي نیولي، افغانستان په تېره دومره موده کې له طبیعي پېښو سره د مبارزې په برخه کې یوازې یو وزارت لري چې چارې او هڅې یې د پېښو پر مهال د نشت برابرې دي، او یوازې په نړېوالو مرستو، د خلکو چندو او خیریه بنسټونو هلو ځلو او مرستو ته په تمه وي.
د بیلګې په ډول، په ۱۳۹۳ لمریز کال کې د بدخشان په ارګو ولسوالۍکې د ځمکې ښویېدو په پېښه کې تر ۲۵۰۰ډېر کسان مړه شول، چې شاوخوا ۲۰۰ کورونه تر غره لاندې شوي وو. د هغه مهال چارواکو هم یوازې د خواشینۍ پیغامونه ورکول او د څو تصویرونو د اخیستلو لپاره به سیمې ته تلل، نور په دې برخه کې بنسټیزو حل لارو ته کار نه کېده او یوازې ورځنۍ چارې روانې وې.
د طالبانو اوسنی حکومت
د طالبانو حکومت هم د تېرو حکومتونو په څېر د طبیعي پېښو پر مهال یوازې د خواشینۍ پیغامونه ورکوي او له نړېوالو مرستې غواړي، ویل کیږي طالبانو ان د نړېوالو مرستو د خپلولو لپاره خپل خیریه بسټونه جوړ کړي او هغه مرستې چې د طبیعي پېښو له رامنځته کېدو او یا بشري برخو کې د نړېوالو سازمانونو او یا هیوادونو له لوري کیږي د طالبانو تر لاس لاندې تېریږي او د پېښو قربانیانو ته په بشپړ ډول نه رسیږي.
د ۱۴۰۲ کال په تلې میاشت کې د هرات په څو ولسوالیو کې پرله پسې زلزلو نږدې دوه زره کسان مړه او درې زرو پورې کسان ټپیان کړل، چې زرګونه نور یې بې کوره او د شمېرو له مخې له شپږ زرو ډیر کورنه ویجاړ او زیامن شوي وو.
د دې تر څنګ په بغلان، غور، فاریاب، بدخشان، تخار، ننګرهار او سمنګان ولایتونو کې د سیلابونو له امله نږدې زر کسان مړه او زرګونه نور تپیان او بې کوره شول، چې په دې لړ کې شاوخوا درې زره کورونه ویجاړ او زیامن شوي او لسګونه زره جریبه کرنیزه ځمکه ویجاړه شوه.
خو د طالبانو حکومت په کور دننه د طبعيي پېښو سره د مبارزې په برخه کې هغسې چې په کار ده امکانات او ژغورنکې ډلې نه لري او د دې تر څنګ له نږدې درېیو کالو راهیسې یې حکومت کوم هیواد په رسمیت نه دی پیژندلی نو ځکه هم ورسره نور هیوادونه په بیړنیو حالاتو کې مرسته نه کوي.
افغانستان کې د طالبانو حکومت په دې نه دی توانیدلی چې د اقلیمي بدلون سره د مبارزې لپاره یوه پالیسي او عملیاتي چاپیریال رامنځ کړي چې نړیوالو مالي سرچینو ته لاسرسی پیدا کړي.
څه کول په کار دي؟
په افغانستان او شاوخوا سیمو کې د ویجاړونکو زلزلو دوام د زلزلوي ګواښونو پر وړاندې د زیانونو د کمولو لپاره د ستراتیژیکو طرحو پلي کولو ته بیړنۍ اړتیا ده. لوی ښارونه او ښاري مرکزونه په چټکۍ سره پراخیږي، او خټین زاړه دودیز ځایونه په لوړ پوړو کورونو او اپارتمانونو بدلیږي. د بېلګې په توګه، کابل نسبتاً په یوه تنګه حوزه کې چې له شمال څخه سوېل ته غځېدلې، پروت دی او شاوخوا یې فعالو ماتو (درزونو) تړلی دی. دا یو تاریخي ښار دی چې په ۱۵۰۵ او ۱۸۹۱ کلونو کې د لویو زلزلو شاهد و، خو د وګړو شمېر یې په تېرو لسیزو کې له پنځو لکو (۵۰۰۰۰۰) تنو څخه تر پنځو میلیونو ډېر شوی. د تاریخي اسنادو له مخې پخوا هم د هرات، مزارشریف او کندهار ښارونو په ګډون د افغانستان په نورو سیمو کې همزلزلو لوی مالي او ځاني زیانونه اړولي دي.
خو له طبیعي پېښو سره د مبارزې او د ورته خطرونو د راکمولو په برخه کې د طالبانو حکومت تر دې دمه پاتې راغلی، د ښاري پراختیا په برخه کې طالبان هم د تېرو نورو حکومتونو په څېر بنسټیزو بدلونونو ته پام نه کوي او زیانونه یې ورځ تر بلې په ډېرېدو دي چې د کارپوهانو د معلوماتو له مخې اوس یې هم باید مخه ونیول شي چې شته خطرونه خپلې لوړې کچې ته ونه رسیږي.
په نولسمه او شلمه پېړۍ کې وزیرستان د انګریزي استعمار په ضد د پښتنو د ازادۍ د وسله والې مبارزې یو مهم مرکز پاتې شوی دی، په دې لړ کې په شلمه پېړۍ کې د فقیر ایپي مبارزه خاص اهمیت لري چې ملي او بین الملي شهرت یې تر لاسه کړی و.
دا خو ټولو ته معلومه ده، چې په تېرو دوو پیړیو کې تزاري روسیې او د انګلیس استعمار افغانستان د خپلو امپراتوریو په منځ کې یو حایل دولت (buffer state) ګرځولې و او انګلیسانو د افغانستان ځینې سیمې د خپلو استعماری ګټو د پاره اشغال کړې هم وې؛ نو د ډېورنډ د استعماري کرښې سره جوخت په دغو اشغال شویو سیمو کې انګلیسانو یوه قبایلي پټۍ یا پټاره جوړه کړې وه، چې دا یې په حقیقت کې د بر او لر افغان تر منځ یو اضافي حایل (buffer) اچولې و.
پاکستان کې د باجوړ نه تر جنوبي وزیرستان دې پټارې ته د فاټا نوم اخستل کېدو، دا سیمه ړومبی انګلیسانو او بیا پاکستاني واکدارانو په ټولنیز او اقتصادی توګه ډېره وروستو پاتې د یوه وچ لرګي غوندې ساتلی وه، ځکه چې وچ لرګي کې برېښنا نه شي تېریدلی.
فاټا کې سیاسي برېښنا نه شوه تېرېدلی؛ نو ځکه د شاه امان الله خان د ریفورمونو سیاسي اغیزه یا برېښنا په لویه کچه کوزې پښتونخوا ته را نه غله او نه هم د فخرافغان باچا خان د ازادۍ د مبارزې او اصلاحاتو برېښنا بر وطن ته لاره بیا موندله.
خو د دغې قبایلي سیمې ستراتیجک اهمیت هله راڅرګند شو چې کله د کال ۱۹۷۹ د دسمبر په میاشتې کې شوروي عسکرو افغانستان ونیولو؛ نو امریکا او د هغې غربي متحدینو هم په دغه جنګ کې د برخې اخستلو له پاره پاکستان کې پایګاوې جوړې کړې.
دغه قبایلي سیمه د پاکستان له خوا نه په افغانستان کې د جنګ د پاره د خیز په تختې بدله شوه، دا جنګ د شوروي قواو د وتلو نه پس هم ختم نه شو، اوس د پاکستاني جرنیلانو د پاره دا جنګ په یوه کاروبار بدل شوی دی.
د غرب او عربو څخه ډالرې راځي، د مخدره موادو قاچاق شته، د وسلې تجارت دی، دلته یو غټ جنګي اقتصاد جوړ شوی دی، چې جرنیلان او جنګ سالاران ترې ګټه پورته کوي او پښتون/افغان د دې جنګ خاشاک دي؛ ځکه پښتنو کې د دې جنګ ژور مخالفت وجود لری.
باچا خان ، ولي خان او نورو ملي ګرا مشرانو د دې جنګونو په کلکه مخالفت کړی وو او د عوامي نیشنل ګوند د زرو نه زیات غړي په دغه وجه ترهګرو وژلي دي؛ خو وزیرستان او نورو قبایلي سیمو زیات نقصان د ۲۰۰۲ او د ۲۰۱۴ تر مینځه ولیدو، چې کله د ترهګرو او د پاکستان د پوځ د لاسه زرګونه خلک ووژلی شول، کورونه او بازارونه یې وران شول او میلیونونه خلک بې کوره شول؛ نو د دغو ظلمونو په ضد په فېبرورۍ ۲۰۱۸ کې د پښتنو ځوانانو د پرلت په نتیجه کې د پښتون تحفظ مومنټ (نهضت) یا پي ټي ایم مینځ ته راغلو، چې منظور پښتین یې رهبري کوي او په موسسینو کې یې علي وزیر ، محسن داوړ او نور ځوانان هم وو.
اوس بیرته راګرځو خپل ګیله من وزیر ته چې د پي ټي ایم په مخکښانو کې و، هغه د لکونو نورو افغانانو/پښتنو غوندې روزګار ته بحرین ته تللی وو او هلته یې د پي ټي ایم په ګټه فعالیت پیل کړو؛ نو د پاکستان حکومت په غوښتنه بحرین د کال ۲۰۲۰ د مارچ په میاشت کې ګیله من پاکستان ته راواستولو، دلته په رارسېدو هغه پاکستاني پولیسو ونیولو، څه موده بندي وو، چې د بند نه راووتو نو د خپلې ګړندۍ او سرسختې مبارزې په وجه هغه ډېر زر د پي ټي ایم د مخکښانو په قطار کې ودرېدو او د منظور پښتون په نزدې ملګرو کې شمیر شو.
په پښتو ژبه د هغه زړه راښکونکې شاعري ډېره اغېزمنه وه، په ساده ژبه او په خوږه لهجه کې د ګیله من شاعري د وزیرستان د شنو او ښایستو غرونو نه رابهیدونکې چینو د اوبو غوندې خوږلت لرلو، چې په ډېر اخلاص به د ګیله من د زړه نه راوتله او د اوریدونکو زړونو ته به یې لار موندله.
په بحرین کې د وخت د تېرولو په وجه هغه ته د نړۍ د پرمختګ اندازه وشوه او دې سره د هغه په زړه کې د خپل وطن د غلامۍ او وروستو پاتې والی دړد راوټوکېدو، د خپل نوم سره سم د ګیله من شاعري د ګیلو نه ډکه وه؛ خو د هغه ګیلې شخصي نه وې، بلکې قومي او اولسي وې.
د هغه شاعرانه پیغام ځکه ډېر محبوبیت بیاموندو، چې هغه به هر چا به هغه د خپل زړه نه راوتلې غږ ګڼلو او د سوشل میډیا له لارې په مخه خوریدو، خو کومې خبرې نه چې پاکستاني استخبارات ډېر ورېدل هغه د ګیله من خپل افغان شناخت یا هویت سره لیونۍ مینه وه.
د افغانستان په ملي بیرغ هغه ورک میین وو؛ ځکه پاکستاني فوج هغه تېرکال ونیو او په وحشیانه توګه یې شکنجه کړو؛ خو چې راووتو نو تش دا نه چې وېرېدلې نه وو؛ خو د مخکې نه زیات کلک افغان شوی هم وو؛ ځکه خو هغه په مرګ د ډېورنډ د کرغیړنې کرښې دواړو خواو ته افغانانو په منځ کې د افغان هویت د دفاع شهید ومنلې شو.
د دې بیان په مهمو ټکو کې په نړۍ کې د سولې، مصونیت او ثبات تامین، د برابرۍ او په د موکراتیک اساس د یوه نوي او کثیرالقطبي سیاسي او اقتصادي نړیوال نظم د تشکیل ذکر شامل دی.
ګډ بیان کې د هیوادونو د ارضي تمامیت، په داخلي چارو کې د لاس وهنې او د زوګیری نه د ډډه کولو په اړین والي ټینګار شوی دی.
د دې سره د شانګھای د همکارۍ سازمان د مشرانو په غونډه کې یو شمېر برنامې او پروګرامونه هم تصویب شول.
په دې کې د ۲۰۲۵ نه تر ۲۰۲۷کلونو کې د افراطګرۍ، ترهګرۍ او د تجزیه خوښونې په ضد مبارزه کې د همکارۍ پروګرام، د انرجۍ په ساحه کې تر ۲۰۳۰ پورې د همکارۍ پروګرام او تر ۲۰۳۰ پورې د اقتصادي ودې د ستراتیژۍ د منصوبې پروګرامونه شامل دي.
د مشرانو غونډې په سازمان کې بیلاروس ته د غړيتوب ورکولو تصمیم هم په اتفاق د نظر تصویب کړ.
د مشرانو د غونډې کوربه د قزاقستان ولسمشر قاسم جومارت توکايیف د سازمان او د مشرانو د غونډې په اهمیت داسې رڼا واچوله:« د دې سازمان د هیوادونو د نفوسو ګډه شمېره درې میلیارده انسانانو ته رسي، په دې سازمان کې د نړۍ تر ټولو غټ او په ګړندۍ توګه پر مخ تلونکي اقتصاد ګډون لري او دغه اقتصاد د ټولې نړۍ د اقتصاد دریمه برخه تشکیلوي، دا واقیعتونه زمونږ د سازمان پوټنشال او نړیوال نقش په ډاګه کوي.»
د شانګھای همکارۍ سازمان په ۲۰۰۱ کې د جون د میاشتې په ۱۵مه نېټه د شپږو هېوادونو له خوا د چین په شانګھای کې تاسیس شو، چې په کې قزاقستان، چین، قرغیزستان، روسیه، تاجکستان او ازبکستان شامل وو.
د دې نه وروسته دغه سازمان په تدریج سره پراختیا پيدا کړه او څلور نور هېوادونه لکه: هند، پاکستان، ایران او بیلاروس ګډون وکړ، په دې سره د سازمان د اصلي غړو شمېره لسو ته ورسیده، د دې ترڅنګ منګولیا او افغانستان په کې د ابزرور یا د مشاهدینو حیثیت لري.
د دې تر څنګ څوارلس نور هیوادونه د دې سازمان سره د ډایالوګ د شریکوالو په حیث ارتباط لري.
د استانا په غونډه کې منګولیا ګډون درلود؛ خو افغانستان ته (د طالبانو امارت ته د مشروعیت نه لرلو له امله) بلنه نه وه ورکړل شوې.
دا سازمان اوس نه یوازي د یوریشیا «د اروپا او د اسیا تقرب لرونکې سیمه» کط تر ټولو مهم ستراتیژک، سیاسي او اقتصادي همکارۍ سازمان دی؛ ولې په لږ وخت کې یې ستر نړیوال اهمیت هم تر لاسه کړی دی؛ ځکه چې دغه ستراتیژیکه جغرافیه د اسیا او اروپا د وچو تر مینځ د پل حیثیت لري.
په دې سیمه کې د انرژۍ غټې زېرمي خوندي دي، په دې سازمان کې د روس او د چین غوندې ابر قدرتونه او د هند په څېر زیات نفوس او غټ اقتصاد لرونکي هېوادونه هم موجود دي.
په داسې وخت کې، چې په نړۍ کې سیاسي، اقتصادي او پوځي ځواک کې د بدلونو او ګزار مرحلې لیدل کیږي او د اسیا د سترې وچې اهمیت او قدرت مخ په زیاتېدو دی، د شانګھای همکارۍ سازمان د اسیا د وچې د محور حیثیت لري.
په طبعي توګه چین د غړو هېوادونو سره په اقتصادي همکارۍ کې تر ټولو وړاندې دی، په دې وخت کې چین نه یوازې د مرکزي اسیا د هېوادونو تر ټولو غټ تجارتي شریکوال دی؛ خو ورسره د نورو غړو هېوادونو سره هم د پام وړ اقتصادي اړیکې لري.
په سازمان کې غړیتوب لرونکي هېوادونه په پرله پسې توګه خپلو منځونو کې سیاسي او اقتصادي همکارۍ ته وده ورکوی، چې په دې برسیره هغوی د تروریزم په ضد د ګډې مبارزې ژمنې هم کوي او تر اوسه د دغه سازمان په هره غونډه کې د تروریزم په ضد د مبارزې په اهمیت ټینګار شوی دی.
د شانګھای همکارۍ سازمان د ستر پوټنشال او اهمیت لرلو سره سرهپه داخل کې مسلې او کړکیچونه هم لري.
په دې مسلو کې د چین او هند تر منځ د لداخ په سېمه کې د ګډې پولې کړکېچ، د هند او پاکستان تر منځ زاړه او ژور اختلافات د یادولو وړ دي.
د چین او هند تر منځ د همالیه په غره يیزه سېمه کې جغرافیايي شخړې پخوانۍ دي او په هند کې د انګلیسي استعمار د وخت څخه د سرحدي پولو په سرتاسري توګه د نه ټاکل کېدلو له کبله دي.
د ۲۰۲۲ او د ۲۰۲۳ کلونو کې د لداخ په سېمه کې د هند او چین د پوځي ګزمو تر منځ فزیکي جګړو او د تلفاتو خبرونه خپاره شوي وو، خو دا خبره هم د یادولو وړ ده، چې په پوله د خپل منځي شخړو سره سره د چین او هند تر منځ سوداګرۍ تر اوسه پراختیا موندلې او په ۲۰۲۳ کې د دوه اړخیزه سوداګرۍ کچه ۱۳۶۰۲ ملیارده ډالره وه؛ خو د هند او چین سیاسي اړیکې د رکود ښکار دي.
د دواړو هېوادونو لوړپوړي دولتي مشران د یو او بل هېواد ته تګ او راتګ نه کوي اوس، چې د راتلونکي کال لپاره د شانګھای همکارۍ سازمان ریاست چین ته وسپارل شو او د سازمان د مشرانو د راتلونکي کال غونډه به په بیجنګ کې کیږي نو پوښتنه دا ده، چې دا حالت به په سازمان کې د هند په فعالیت څه اغېزه کوي؟
د هند لومړي وزیر نریندرا مودي د استانا غونډې ته نه وو ورغلی او د هند بهرنیو چارو وزیر جي شنکر د خپل هېواد استازولي وکړه.نو ایا په ۲۰۲۵ کې به نریندرا مودي د مشرانو په غونډه کې د ګډون لپاره بیجنګ ته ولاړ شي؟ دا خبره ګرانه ښکاري.
همدا ډول د هند او پاکستان خپل منځي شخړې د دغه سازمان په هره غونډه کې ځان جوتوي، اوس په استانا کې هم هند هڅه وکړه، چې په ګډ اعلان کې د تروریزم په ضد مبارزې په خبره کې د پولو نه وراخوا تروریستي فعالیتونو ذکر هرو مرو وشي،ځکه، چې هند په پاکستان باندې د دغسي فعالیتونو تور لګوي.
په ګډ بیان کې دا یادونه وشوه، چې د ارضي تمامیت احترام کول او د یوه او بل په داخلي چارو کې د نه لاسوهنې پر خبرې ټينګاو کې هم د هند دلچسپي وه، ځکه دا د کشمیر په مسله کې د پاکستان دریځ ته اشاره ده.
که څه هم د استانه په اعلان کې نیغ په نیغه او په رسمي توګه د افغانستان ذکر نشته؛ خو د ترهګرۍ په يادونه کې د افغانستان وضعت ته غیرمستقیم اشاره موجوده ده.
د هغې داعیې لپاره چې ګیله من وزیر مبارزه کوله، هغه داعیه ملي، حقیقي او د ولسونو غوښتنه وه او ده.
د ګیلهمن وزیر مبارزه د افراطیت او د پاکستان د استبلشمینټ په ضد وه، چې د افغانانو (لر او بر) په سیمو کې یې د څو لسیزو راپدېخوا اور بل کړی دی.
د ګیلهمن مرگ ثابته کړه، چې افغانان د افراطیت او تشدد خلاف دي.
افغانان مسلمان دي، خو افراطیان نه دي او نه د اجیرو افراطي ډلو ملاتړ کوي.
افغانانو چې کوم اسلام له پېړیو راهیسې منلی، هغه افراطي اسلام نه و او نه دی، خو ځیني افراطي ډلې د پردیو د ګټو لپاره له اسلام څخه د سیاسي موخو لپاره ترې سوء استفاده کوي.
له بده مرغه دا د پاکستان د پوځیانو د استخباراتو په لاس جوړې شوې افراطي ډلې دي، چې د افغانانو ژوند یې تباه کړی دی.
د ګیلهمن وزیر مرګ وښوده، چې اوس افغانانو (لر او بر) خپل دښمنان پېژندلي دي او د ولس زور د خدای زور دی.
د ګیلهمن وزیر قرباني وښودله چې د یو یا څو کسانو په وژلو، بندي کولو، ورکولو، زجر او شکنجې کولو باندې، د سیمې استخبارات او افراطي ډلې نه شي کولې چې د افغانانو په منځ کې د ازادی او حق خود ارادیت فکر ووژني او له منځه یوسي.
د ګیلهمن وزیر مرګ ثابته کړله چې څومره افراطي ډلې او د پاکستان استخبارات د تشدد نه کار اخلي، هماغومره د دوی په وړاندې د افغانانو کرکه او نفرت زیاتیږي، ملي احساس قوي کیږي او ګډ دښمن ته لر او بر افغانان متعهد کیږي.
د ګیلهمن مرګ دا وښودله چې د پاکستان په لاس جوړ شوو افراطیانو که د افغانانو بیرغ په کابل کې راټیټ کړ خو دا ملي بیرغ بیا د امو نه تر اباسینه هسک شو او د میلیونونو افغانانو په زړونو کې یې ځای پیدا کړ.
د ګیلهمن مرګ ثابته کړله که د افغانانو د مشرانو لکه د غازي امان الله خان او پاچا خان عکسونه د یو څو افراطي ملایانو له خوا په بر افغانستان کې مسخ شول خو دوی ونه کړې شول چې د افغانانو مینه د ملي شخصیتونو او ملي بیرغ سره او همداشان د خود ارادیت ملي داعیه د افغانانو د زړونو نه پاکه او مسخ کړي.
د ګیلهمن وزیر مرګ د افراطیانو پښې ولړزولې او د افراطیت لمن به د افغانانو په وحدت او یو ځای کیدو سره ټولیږي ځکه د هر څه نه د یو قام شعوري ویښتیا مهمه ده. د با شعوره او اګاه ملت د سیلاب په وړنداې بیا د افراطیت او استخباراتي پروژو خس و خاشاک نشي دریدلې.
د ګیلهمن مرګ ثابته کړله، هغه سیاسیون، شاعران، لیکوالان، او په نامه مشران او نوردوه مخي چې یوه ورځ د افراطیت ډول ته سندرې وایي او بله ورځ د قام په ویر ژاړي نور د افغانانو په منځ کې ځای نه لري.
د ګیلهمن مرګ ثابته کړله چې ګیلمن دوه مخې افغان نه و او په خپله مبارزه کې تر اخره ثابت پاتې شو نو ځکه یې د لر او بر افغانان په زړونو کې ځای پیدا کړ.
د ګیلهمن مرګ ثابته کړله هر څوک چې د افغان قام په ګټه په ملي دریځ کې ثابت پاتې وي، همیشه به د افغانانو په زړونو کې ځای لري او د ګیلمن په شان به د تاریخ په کتابتون کې د دوی نومونه تلپاتې وي.