با برگشت فاروق وردک، افغانستان اولین برف تابستانی را تجربه کرد. در بامیان و نورستان برف بارید، در غزنی ژاله بارید و در خوست و پکتیکا زلزله شد. بقیه ولایات یا هنوز خبر ندارند یا مقاومت خود را با واکسین فایزر انتی‌فاروق بالا برده‌اند.

زمستان سه سال پیش گاو ما زایید. اصلاً گاو نباید زمستان می‌زایید اما گاو اگر محاسبه دقیق می‌داشت که دیگر گاو نبود. به‌هرصورت، اتفاقی بود که افتاد و باید برای زنده نگهداشتن گوساله در یک زمستان سرد و پربرف راهی می‌سنجیدیم.

طالبان امروز توانستند شروط کامل‌شان را برای افرادی که به کشور بازمی‌گردند در جلسه کابینه تصویب کنند. این جلسه که به‌صورت فوق‌العاده روی فرش دفتر رئیس‌الوزرا برگزار شد، شروط زیر را برای بازگشت‌کنندگان مورد بحث قرار داد و در نهایت با صددرصد آرای "هو صحیح ده" مورد تصویب قرار گرفت.

پنج سال دیگر در افغانستان داکترهایی شروع به کار می‌کنند که امروز محصل طب هستند و توسط استاد مجرب امارتی آموزش می‌بینند. تصور کنید که اگر مریضی نزد این متخصصان برود، گفتگوی‌شان چگونه خواهد بود:

چند روز پیش طالبان اوراقی را روی یک میز گلپاشی‌شده در کابل پهن کرده بودند و رهبران این گروه به نوبت پشت میز می‌نشستند و چیزهای در شان ملا اختر منصور، رهبر کشته‌شده خود می‌نوشتند. پس از ختم مراسم این اوراق به دریای کابل انداخته شده بود.

در فرمان جدیدی که از محل نامعلوم و از طرف امیرالمومنین منتشر شده آمده است که ۳۴ ولایت افغانستان باید به صورت مساوی میان زنان و مردان تقسیم شود و هر جنس در ولایات خودشان زندگی کنند.

سلام بر مردم خودشریف‌خوانده افغانستان! نامه شما در ساعت نیک و اوقات خوش به دست بنده رسید و حال اینجانب را دگرگون کرد. از اینکه در این شرایط سخت سراغ بنده را گرفتید، نیم جهان سپاسگزارم و اما بعد!

جناب ایلان ماسک! سلام‌های گرم ما مردم شریف افغانستان را از راه دور و قلب نزدیک علیک نما. امیدواریم با جنس جدیدی که خریدی ساعتت تیر باشد.

ارگ افغانستان در طول تاریخ همواره محل کشمکش بوده است. اکثر ساکنان این محل یا به شکل جنازه بیرون شده‌اند، یا اگر زنده بیرون شده باشند، اعتباری بیش از یک جنازه سیاسی نداشته‌اند. دلیل این امر، نبود کتابچه راهنمایی برای استفاده درست از قدرت ارگ است.

چند روز قبل کنار جاده، مقابل دکان یکی از دوستان نشسته بودم که یک رنجر پر از طالب آمد و محکم بریک گرفت. طوری که دو عسکر طالب به زمین افتاد و باعث شادی مردم شد. راننده سرش را از موتر بیرون آورد و بلند صدا زد: "هوی!" (که به زبان شیرین امارت همان سلام است).