رهبران طالبان در افغانستان در حال اهدای پاداش به جنگجویان خود هستند. حتا اگر این پاداش‌دهی، به معنای اخراج دیگران از خانه‌های‌شان باشد. این باعث شده است که نزاع بر سر زمین در افغانستان از سر گرفته شود.

نیویارک تایمز گزارش داده است که تقریبا هزار خانواده برای دهه‌ها در منطقه فرقه کهنه در ولایت قندهار زندگی می‌کردند، اما طالبان پس از پیروزی در ماه اگست، بلافاصله به آنها گفتند از این منطقه بیرون شوند.

غلام فاروق، ۴۰ ساله یک ماه پیش در حالی که در تاریکی مغازه خود در فرقه نشسته بود، توضیح می‌داد که چگونه جنگجویان مسلح طالبان شبانه آمدند و او را از خانه‌اش بیرون کردند.
او گفت: تمام چیزی که طالبان گفتند این بود: «وسایلت را بردار و برو.»
پس از کوچ اجباری اهالی فرقه، فرماندهان و جنگجویان طالبان به سرعت جای آنهایی را پر کردند که به زور از خانه‌های‌شان اخراج شده بودند.
هزاران افغان با چنین جابجایی‌های ویرانگر روبرو هستند. زیرا دولت طالبان زمین‌های شخصی آنها را برای جنگجویان خود توزیع می‌کند.
در دهه‌های گذشته، پس از وقوع هر تحولی در افغانستان، فرماندهان با توزیع زمین به پیروان‌شان به آنها پاداش داده‌اند. اما این بار توزیع خودسرانه زمین، هزاران نفر را از سرزمین‌شان آواره می‌سازد و به اختلافات پایان‌ناپذیر در کشور دامن می‌زند.
هنوز سیستم مالکیت زمین در افغانستان آنقدر غیررسمی است که تعداد اندکی از مردم برای زمینی که آنرا متعلق به خودشان می‌دانند، سند رسمی در اختیار دارند.
طالبان از توزیع زمین‌های زراعتی در روستاها و در شهرها بین جنگجویان خود به عنوان راهکار کوتاه‌مدت برای حفظ ثبات میان صفوف خود استفاده می‌کند.
پاتریشیا گوسمن، معاون مدیر آسیایی دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید: «هر کسی که اسلحه دارد، زمین را می‌گیرد. این یک داستان قدیمی و طولانی [در این کشور] است.»
در کشوری که بخش عمده مردم مشغول کشاورزی هستند و توسط رشته کوه‌های ناهموار پوشیده شده است و پر از بیابان و جنگل‌های کوچک است، زمین یکی از مهم‌ترین دارایی‌ها به شمار می‌رود. گاه نزاع بر سر زمین به دشمنی‌های خونین بین همسایگان، گروه‌های قومی و جنگ‌سالاران بدل شده است.
در حال حاضر، تنها یک هشتم زمین‌های افغانستان قابل زراعت است. با آمدن خشکسالی فلج‌کننده و تغییرات ناشی از تغییرات آب و هوایی این رقم در حال کاهش است.