در پی دو سال گفت‌وگو، کشورهای عضو سازمان بهداشت جهانی موفق نشدند بر سر آماده‌سازی جهانی برای مقابله با بیماری‌های همه‌گیر آینده به توافق برسند.
نهمین دور از مذاکرات این کشورها که از حوت ۱۴۰۲ آغاز شد و روز ۹ حمل بدون دستیابی توافق به پایان رسید.
در این نشست ۱۹۴ کشور عضور سازمان بهداشت جهانی تصمیم گرفتند به مذاکرات خود ادامه دهند و یک توافقنامه الزام‌آور تهیه کنند تا از تکرار اشتباهات مرگ‌بار و پرهزینه در مدیریت بحران همه‌گیری بیماری‌هایی مانند کرونا در آینده جلوگیری شود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، این بحران نشان داد که جهان تا چه اندازه برای رویارویی با همه‌گیری در این ابعاد آماده نبوده است.
تدروس آدهانوم گبریسوس، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی روز پنجشنبه در پایان مذاکراتی که در مقر این سازمان در ژنو برگزار شد، گفت: «شما تا رسیدن به توافق فاصله زیادی ندارید.»
او با یادآوری این که «توافقنامه یک ابزار نجات‌بخش است، نه فقط یک تکه‌کاغذ»، افزود: «هنوز امیدوارم که شما به آنجا برسید.»
او از کشورهای عضو این سازمان خواست که برای دستیابی به توافق نهایی تا پایان ماه می مذاکرات خود را از سر بگیرند.
اولین دور این گفت‌‌وگوها در فبروری ۲۰۲۲ آغاز شد و کشورها قصد داشتند که به طور رسمی متن توافقنامه‌ای را در مجمع جهانی بهداشت که در ۲۷ می امسال در ژنو برگزار می‌شود، تصویب کنند.
پس از دو سال و با وجود آسیب‌های باقی‌مانده از شیوع کرونا، اختلافات قابل توجهی میان کشورهای عضو این سازمان باقی مانده است.
خبرگزاری فرانسه گزارش داد که پیش‌نویس توافقنامه احتمالی در این زمینه مملو از عبارات موقتی است که داخل پرانتز گذاشته شده و ممکن است با عبارات دیگری جایگزین شود.
این خبرگزاری افزود که اعضای سازمان بهداشت جهانی به روندهای طولانی برای دستیابی به توافقات از طریق اجماع همه کشورها عادت دارد و این رویه‌ها معمولا سال‌ها طول می‌کشد.
وبسایت سازمان بهداشت جهانی نوشت که کشورهای عضو این سازمان موافقت کردند که مذاکرات را با هدف نهایی کردن یک توافق همه‌گیر از ۲۹ اپریل تا ۱۰ می از سر بگیرند.
یک دیپلومات غربی گفت که پیش‌نویس کنونی بیش از حد مفصل و گسترده است و نمی‌توان در این مدت کوتاه روی ۳۰ صفحه با این سطح از عدم قطعیت به توافق رسید.
از جمله موضوعات کلیدی که هنوز مورد بحث است شامل دسترسی به انواع جدید پاتوژن‌ها، تامین مالی قابل اعتماد و انتقال فناوری به کشورهای فقیرتر است.
کشورهای اروپایی خواهان سرمایه‌گذاری بیشتر برای پیشگیری هستند و کشورهای آفریقایی می‌خواهند به آزمایش‌ها، واکسن‌ها و سایر درمان‌ها دسترسی کافی داشته باشند.
ایالات متحده خواستار تضمین شفافیت و به اشتراک‌گذاری سریع داده‌ها در مورد شیوع هر بیماری ناشناخته شده است.
پیشتر ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه امریکا، درباره پیامدهای اقتصادی شیوع کرونا گفته بود وقتی یک ویروس در یک کشور گسترش می‌یابد، به طور بالقوه امکان جهش و ایجاد تهدید برای کشورهای دیگر وجود دارد.
چین پس از چند هفته شیوع کووید، گزارش‌ها درباره نخستین موارد مرگ ناشی از این ویروس را انتشار داد.
برخی کارشناسان با توجه به تجربه گذشته گفتند که چین تصویر کاملی از دامنه شیوع و تلفات انسانی کرونا به دست نداد.
یک سال پیش، رئیس پولیس فدرال امریکا، اف‌بی‌آی، در مصاحبه‌ای اعلام کرد که از نظر سازمان او منشا اولیه شیوع ویروس کرونا در سال ۲۰۱۹ «به احتمال خیلی زیاد» نشت از آزمایشگاهی تحت کنترل دولت چین بوده است.
همچنین در جریان شیوع کرونا، انتقادهای زیادی به مدیریت این بحران از سوی مقام‌های جمهوری اسلامی مطرح شد.
ایران یکی از کشورهایی بود که به نسبت جمعیت خود، قربانیان زیادی ناشی از همه‌گیری کرونا به ثبت رساند.
علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، اعلام کرده بود که ورود «واکسن آمریکایی و انگلیسی» کرونا به ایران ممنوع است و او به فرانسه نیز اعتماد ندارد.
او روز جمعه ۱۹ جدی ۱۳۹۹ در یک سخنرانی ویدیویی گفت: «اگر امریکا و کارخانه فایزر می‌توانند واکسن درست کنند، خودشان مصرف کنند که این همه کشته نداشته باشند.»
این سخنان در حالی بیان شد که امریکا و کشورهای اروپا برنامه واکسیناسیون را برای همه شهروندان خود آغاز کرده بودند.